Howling wolves [Finn]

Al lopend bond Kenia haar rode haar vast in een knot, waarna ze haar rugzak beter op haar schouder trok en doorliep. Het was midden in de nacht, en Kenia was opnieuw haar kamer uitgeslopen. Ze kon niet slapen. Ze lag alleen maar te piekeren. Een geluid klonk ineens links van haar en geschrokken stopte het meisje met lopen. Maar het enige wat de bosjes uitkwam was een konijn. Kenia liet haar adem gaan en schudde met een glimlach haar hoofd. Ze hoefde niet bang te zijn. De leerlingen stookten elkaar op, maar in dit bos was niets abnormaals. Daar was ze echt zeker van.

Finn Callaghan schreef:

Finn Callaghan Finn was laat thuis gekomen van een vriend en had Tash, zijn kleine meisje nog beloofd om uit te laten. Zo gezegd zo gedaan. Het was al laat en al aardig donker. Hij had Tash een lichtgevende band aan gedaan zodat hij het hondje zag lopen. Hij was naar het bos gegaan want het standaard rondje om de kennel had hij ook wel vort gezien. Val alle kanten hoorde hij wat gekraak door de beesten die er ‘s nachts rond hupste. Tash vond het geweldig al die konijntjes waar hij achteraan kon. Meestal kwam ze wel terug als ze het konijn niet meer bij kon houden, maar dit keer was ze al even weg. ’TAASSHH’ riep hij luid terwijl hij recht door de bosjes liep waar hij het hondje net in zag verdwijnen. Hij kwam weer op een pad uit waar ineens een groot gedaante stond. Het was een meisje die hier aan het wandelen was. ’Sorry heb ik je laten schrikken?’ vroeg hij beschaamd. Hij haalde even een hand door zijn haren.