{+Shay} Petite

Je kon niet zeggen dat Sasha het prototype van een geordend persoon was, maar zijn kluisje was de netste van de hele school. Het kluisje was opgeruimd geweest toen zijn eigenaar hier aankwam als Freshman, en het was altijd zo gebleven. Sasha's setjes sportkleding lagen keurig opgevouwen op de bovenste plank, zijn lesboeken werden gescheiden door meerdere plastic boekensteuntjes, en zijn rooster zat met doorzichtig plakband aan de binnenkant van zijn deur geplakt. Af en toe kon hij het niet laten om trots naar zijn kluisje te kijken en zichzelf te feliciteren dat er tenminste íéts in zijn leven on fleek was. Hij ritste zijn tas open en verruilde zijn wiskunde- en economieboeken voor zijn tekenspullen, danskleding en zijn extra Engelswerk. Het leukere deel van de maandag ging nu beginnen.
Tevreden sloot hij zijn kluisje en draaide zich om. Gisteren was de zomer begonnen, wat een algehele verbetering qua stemming in en om de school opleverde, zelfs nu de zon weinig van zich liet horen. De zomer riep associaties op van vrijheid, zwemmen en surfen, en nieuwe vrienden. Terwijl hij zijn tas dichtritste liep hij verder. Bam! Acuut staakte hij alle beweging. Hij moest een paar keer met zijn ogen knipperen voordat hij doorhad wat er gebeurd was. Hij was vol tegen haar aangebotst.
Sorry, sorry!' riep hij uit. 'Het spijt me, kan ik het goedmaken?' Glimlachend raapte hij zijn tas van de grond, die hij blijkbaar had laten vallen in het heetst van de strijd. 'Ik ben Sasha, trouwens.'

Oh Jezus, haar telefoon. 'Shay, aangenaam, en het was net zo goed mijn fout.' Godzijdank, ze was niet kwaad. 'Zie jij toevallig mijn batterij?' Haar batterij. Hij draaide zich om zijn as maar zag niets. Wat voelde hij? ... onder zijn voet. Schietgebedje, en hij tilde zijn been op. De batterij leek intact. Hij bukte razendsnel en griste hem van de grond. 'Hier,' glimlachte hij zenuwachtig. 'Leeft hij nog?' Hij trok zijn rugzak over een schouder. 'Zeg, mevrouw...' Was hij nu al haar naam vergeten? Sh... Shay! Yes. '...mevrouw Shay, in welk jaar zit je eigenlijk?' Hij kwam haar wel vagelijk bekend voor, maar het was niet dat hij iets over haar wist. Behalve dat ze aardig was en dat ze er betrekkelijk lief uitzag. Maar die conclusie was uiteraard snel getrokken.

'Hij doet het nog, en ik zit in 11th grade, jij?' 'Ik ook.' Hij had nog drie kwartier pauze en niets te doen. 'Heb je honger? Ik trakteer.' Hij schoof zijn andere rugzakhengsel over zijn schouder. 'Als je wil natuurlijk.' Hij zette een paar langzame stappen vooruit en verhoogde geleidelijk het tempo. Hij mocht haar wel.

~kort. volgende post in kantine?