{{ Fancy }}

Gapend en kreunend was hij wakker geworden op een of ander strand. Er had een bloot meisje naast hem gelegen, Karin had ze geheten, dacht hij. Nadat hij slaperig zijn spullen bij elkaar had gezocht had hij haar voorzichtig wakker gemaakt. Allan was op blote voeten naar school gesloft, aangezien zijn schoenen spoorloos waren verdwenen.
Precies om half tien kwam hij de kantine binnen. Hij was toch al te laat voor zijn eerste klas, besloot om rustig te gaan ontbijten. Toen hij de zaal binnen kwam zag hij dat er niet veel mensen waren. Een paar sukkeltjes, een goth en een meisje met een enorme stapel voedsel op haar dienblad. Hij griste het laatste gebakken ei van het buffet en deed een stapeltje koude bacon op zijn bord. Hij liep op zijn gemakje naar de schoonste tafel, waar toevallig het meisje van eerder aan zat. Ze had haar croissantje al bijna op en zat op haar mobiel. "Je vind het toch niet erg als ik hier kom zitten hè?" Vroeg hij, gevolgd door een gaap.

Weifelend stond Prue voor de spiegel. Zou ze deze korte broek met roze topje aandoen of toch voor een rokje met witte blouse gaan? Ze had ze allebei al minstens drie keer aan gehad, maar ze kon maar niet beslissen welke er nou beter uit zag. Ze wierp een vluchtige blik op de klok. Half tien. Okay, als ze haar ontbijt rustig op wilde eten, moest ze nu gaan. De keuze was snel gemaakt; andere kleding aandoen zou te veel tijd kosten. Ze ging nog even met haar hand door haar haar en probeerde het wat te fatsoeneren.
De blondine draaide zich om, haar dienblad vol met eten. Nou ja, niet heel vol. Gewoon een croissantje, een broodje met ham en kaas en thee. Ze keek om zich heen. Er zaten niet heel veel mensen in de kantine, maar ze herkende Allan. Haar hart maakte een sprongetje. Hij zat bij een ander meisje die ze nog niet kende. Met zekere passen liep ze naar hun tafeltje en schoof aan, naast Allan. 'Hey,' zei ze. 'Ugh, ik heb echt geen zin in school.'

Hij was gaan zitten, was in stilte aan zijn ei begonnen toen Prue aan kwam gestampt. Ze begon meteen te klagen over school, en het meisje deed vrolijk mee. "Ik zou geen nee zeggen tegen een beetje slaap." Hij had het gevoel alsof zijn hersenen plat werden gestampt. Hij zou dadelijk een aspirine moeten halen. Oh, en schoenen. Misschien kon hij er een paar van de gevonden voorwerpen fixen.
Plots schoot hem tebinnen dat hij dadelijk een proefwerk wiskunde had. "Shit!" Hij schoot overeind, misschien niet zo'n slim plan. Hij greep naar zijn hoofd toen er een steek doorheen ging. "Ik heb helemaal niet geleerd voor mijn proefwerk." Kreunde hij. Dat werd dan maar een onvoldoende. Misschien zou hij de leraar kunnen omkopen voor een voldoende, het was niet zo zijn stijl, maar alles beter dan dat zijn punten naar beneden zouden donderen en hij Wiskunde over moest doen.

'Hetzelfde hier, ik blijf liever hier zitten,' zei het meisje, waarna ze kort lachte. Het was een niet al te lelijke meid, met lang bruin haar en mooie volle lippen. Allan stemde met hen in en tegelijkertijd stak Prue haar hand uit naar de student tegenover haar. 'Ik ben Prue, by the way.' Ze schonk haar een vriendelijke glimlach en schrok toen de jongen naast haar vloekte en overeind schoot. Bezorgd keek ze hem aan. 'Ik heb helemaal niet geleerd voor mijn proefwerk.' Ze lachte. 'Het komt wel goed,' stelde ze hem gerust, 'voor welk vak is het?'