Highway to Hell [O P E N]

Student

De bel was al gegaan. Het eerste uur was begonnen. De gangen waren zo goed als leeg, op een paar zwervende zieltjes na. Waarvan zij zelf één was. Met een langzame tred volgde ze de gang, haar ogen gleden over de nummers op de deuren. Ze was sowieso al te laat, dus erg veel initiatief kon men niet meer van hen verwachten. Ookal mocht het dan haar allereerste dag zijn op deze school. Eerste schooldag… Rhylie vond het weliswaar verschrikkelijk. Ze had de behoefte er niet toe weer opzoek te moeten naar nieuwe vrienden. Naar het zich weer opnieuw opstellen. Waarom wouden haar ouders alweer zo nodig verhuizen? Waarom moest ze überhaupt mee? Ze zuchtte zacht, haar blik richtend op het schermpje van haar mp4. Met haar zwart gelakte nagel drukte ze een aantal nummers verder, totdat haar oren het gewenste liedje ontvingen, doormiddel van de oordopjes. GDFR van Flo Rida. Ach ja, niet geheel haar smaak maar het leidde af van de saaie taak om het juiste lokaal te vinden. Tenslotte zou het haar niks verbazen als ze er al aan voorbij was gelopen. Bij die gedachte keek ze achterom, terwijl haar voeten haar verder door de gang brachten. Plots vloog voor haar een deur open, waar ze volop tegenaan knalde. ’Auwtch, verdomme.’ Pijnlijk wreef Rhylie over haar neus, al blij dat die niet gebroken was. ’Kut leven,’ bromde ze, waarna ze een paar passen achteruit deed. Vervolgens keek ze naar de persoon. ’Sorry, ik lette zelf niet op,’ verontschuldigde ze zich. Goed gedaan, Rhylie. Meteen de eerste dag brokken maken. Well done.

[Open]

Student

Mitch Tragician

"MITCH LET EENS EEN KEER OP, DE LES BEGINT AL." De stem van de leraar deed hem opschrikken uit zijn dagdroom. Het was nog maar een korte tijd dat hij op deze school zat, maar het ging nu al niet zo goed. Het was vooral dat hij snel afgeleid was en eigenlijk interesseerde hij zich niet zo in de meeste vakken.
"Mitch, al je deze les niet interessant genoeg vind om te volgen.." Ja, dat vond hij inderdaad. Wow, sinds wanneer is een leraar het met je eens? "...dan kan ik je ook de les uit sturen hoor. is dat wat je wilt.? Mitch zuchtte. "Yep, heel graag." mompelde hij zacht. "Wat zei je daar, jongen?" Oh help. "Weet je wat? Ga maar, jou hebben we hier niet nodig, het enige wat je doet is de les verstoren." Mitch staarde naar de leraar, stond toen op en duwde de deur van het lokaal met een klap open.

’Auwtch, verdomme. Kut leven.’ zei een stem. Oh. My. God. Snel sloot Mitch de deur achter zich. er stond een meisje in de gang, ongeveer dezelfde leeftijd als dat hij was. Ze keek naar hem. ’Sorry, ik lette zelf niet op,’ verontschuldigde ze zich. De brunette schudde snel zijn hoofd. "Oh nee, nee! Het was mijn fout, ik had die deur niet zo moeten gooien. Hij staarde even naar zijn schoenen. "Die leraar ook.." zei hij zacht, meer tegen zichzelf dan de persoon voor hem.

words: 242 // tag: xxx // notes: clumsy haha

Thank you Sarah!

Student

Een aantal keren trok Rhylie haar neus op, maakte ze wat aparte gezichten. Er zat totaal geen gevoel in. Het leek gewoon verdoofd te zijn. Nou ja, dat zou vast wel overgaan. Zolang ze er maar niet uitzag als Rudolf the Rednose Reindeer. Had ze nou maar wat vaker in de zon gezeten. Dan had ze nu een mooi bruin kleurtje op haar huid gehad, en viel rode plekken nooit echt op. "Oh nee, nee! Het was mijn fout, ik had die deur niet zo moeten gooien.” Ze likte haar lippen en verzachtte haar blik toen ze hem zo zag staren naar diens schoenen. "Die leraar ook.." Instinctief zette Rhylie enkele passen naar voren, zodat ze door een raam het lokaal in kon kijken. Binnen een paar seconden onderzocht ze de leraar met een keurende blik. ’Heeft hij je eruit gestuurd?’ vroeg ze vervolgens, voorzichtig glimlachend. ’Nou ja, kan je de dag in ieder geval rustig beginnen.’ Je moest uit alles het positieve halen, toch? Intussen drukte ze de volume van haar muziek wat lager. Zo kon ze de ander tenminste fatsoenlijk verstaan. ’Mag ik je misschien wat vragen?’ Ze wachtte niet eens op een redelijk antwoord. Daarvoor was ze te nerveus. Nerveus voor de nieuwe klas. ’Weet jij misschien waar dit lokaal zit?’ Ze opende een verfrommeld papiertje, met daarop een nummer.

Student

Mitch Tragician

Het persoon voor hem zette een paar stappen naar voren en keek door het raam van het lokaal naar binnen, waar de leraar nog steeds driftig aan het rondzwaaien was met zijn handen. ’Heeft hij je eruit gestuurd?’

Mitch knikte, "Yeah, blijkbaar is het verboden om niet geïnteresseerd te zijn in zijn les." hij haalde een soort van half zijn shouders op. ’Nou ja, kan je de dag in ieder geval rustig beginnen.’ Mitch glimlachte, ze had daar wel een punt, al was het natuurlijk niet leuk om zo de klas uit geschopt te worden, nu kon hij wel even een uurtje niets doen. ’Mag ik je misschien wat vragen?’ sprak het meisje, nu wat nerveus lijkend. ’Weet jij misschien waar dit lokaal zit?’ Ze opende een verfrommeld papiertje, met daarop een nummer.

Even schrok Mitch. Hijzelf was ook nog maar net begonnen op deze school en de laatste dagen was hij al meerdere keren de weg kwijt geweest in de vele gangen. Maar toen hij zijn blik liet vallen op het briefje ontspande hij zich weer, hij kende dat lokaal. Het was waar hij de eerste keer zijn aardrijkskunde les had gekregen. Het was zeer begrijpelijk dat het lokaal niet te vinden was, hijzelf had op zijn eerste dag precies het zelfde lokaal moeten vragen aan iemand in de kantine.

De brunette keek de gang in om vast te stellen waar ze waren. "Ah, ja, dat is naar rechts, hier," hij stak zijn hand uit naar een bocht wat verderop, "en vervolgens richting de kantine. En dan net voor je daar aankomt is het de deur links." Zijn maag knorde. "Ik loop anders wel even mee, ik moet toch nog die kant op, nu heb ik tenminste tijd om ontbijt te nemen." Hij had al niets meer gegeten sinds gisteravond, deze ochtend had hij zich nog maar net niet verslapen en had geen eten kunnen klaarmaken of halen. Hij had wel zin in wat lekkers.

words: 327 // tag: xxx // notes: xxx

Thank you Sarah!

Student

Best wel sneu om zo vroeg in de ochtend er al uit te zijn gestuurd. Die jongen had gewoon nog een uur in bed kunnen liggen. Dan nog liever veel te laat zijn. Ergens had Rhylie totaal geen zin om nog naar dat klaslokaal te moeten. Maar het was haar eerste dag, dan kon je dat niet maken. Of ze moest nu ineens een super smoes verzinnen, mocht ze erop aangesproken worden. Ze kon niet zeggen dat haar hond haar naar de verkeerde school had begeleid. Sterker nog, ze had niet eens een hond. "Yeah, blijkbaar is het verboden om niet geïnteresseerd te zijn in zijn les." Verontwaardigd trok ze beide wenkbrauwen op. ’Dus je bent eruit gestuurd terwijl je niet eens vervelend was. Wat erg.’ Dat was toch ook zo? Wat voor een rare vogel moest die docent wel niet zijn. Rhylie hoopte dat ze die vent niet kreeg. Want dan zou ze slaande ruzie met hem krijgen. Ten onrechte eruit gestuurd worden. Hah. Haar gedachtes sloegen over naar het papiertje, dat ze geopend had en toonde aan de jongen. Stiekem, heel stiekem hoopte ze dat hij het niet zou weten. Dan kon ze nog verder dwalen, zeggen dat ze niet naar de les kon omdat ze simpelweg het lokaal niet vinden kon. Toch leek de jongen het te weten. Zijn hand kwam in beweging, wijzend in een richting. "Ah, ja, dat is naar rechts, hier," Ze volgde zijn aanwijzing met haar ogen. "en vervolgens richting de kantine. En dan net voor je daar aankomt is het de deur links." Ooh, bij de kantine. Net goed. "Ik loop anders wel even mee, ik moet toch nog die kant op, nu heb ik tenminste tijd om ontbijt te nemen." Dankbaar knikte Rhylie. ’Bedankt hé! Glimlachte ze, terwijl ze begon te lopen. ’En alvast eetsmakelijk.’ Zonder voedsel het huis uit. Poeh. Daar moest ze niet aan denken. Hoewel ze haar figuur graag goed hield, kon ze eten niet weerstaan. ’Is het wel een goede school hier, of heb ik iets verkeerds uitgekozen?’ Ze kon altijd wel een beetje gaan peilen hoe de situatie op deze school was. ’Vertel me alsjeblieft niet dat het net een bootcamp is.’

Student

Mitch Tragician

’Dus je bent eruit gestuurd terwijl je niet eens vervelend was. Wat erg.’ Mitch haalde zijn schouders op, het gebeurde hem wel vaker eigenlijk. "Yea, dat was de geschiedenis leraar, hij heeft een hekel aan me denk ik. Misschien ook wel een soort van mijn fout." Het meisje richtte haar aandacht weer op haar papiertje en volgde zijn aanwijzingen naar het lokaal. Ze knikte dankbaar. ’Bedankt hé! glimlachte ze, en begon te lopen. Mitch liep snel met haar mee. ’En alvast eetsmakelijk.’ Hij lachte. dat zou zeker lukken, hij had een behoorlijke honger en als je dat hebt smaakt bijna alles wel goed. Ook had hij een poosje geleden al het lekkere eten in de kantine al ontdekt. ’Is het wel een goede school hier, of heb ik iets verkeerds uitgekozen? Vertel me alsjeblieft niet dat het net een bootcamp is.’ vervolgde het kortharige meisje.

de brunette schudde zijn hoofd, nee, hij had veel en veel erger meegemaakt. Hij lichtte zijn hoofd op om naar de persoon naast hem te kijken. "Nah." hij grijnsde. "Mijn vorige school was veel erger. Ik bedoel, school is nooit echt leuk, maar behalve die geschiedenis leraar van net zijn de leraren over het algemeen best wel oké. En de leerlingen hier zijn tot nu toe één van de vriendelijkste die ik heb ontmoet." Dat was zeker waar, er was een grote reden geweest waarom hij van school was verwisseld, en hij was zeer tevreden met hoe het ging, behalve dan zijn niet al te goede cijfers.

Mitch staarde voor zich uit. Hij kon de geuren van de kantine, die niet zo ver weg meer was nu, al ruiken. Hij kreeg steeds meer en meer zin in een goed, stevig ontbijt. De leerling draaide zijn hoofd naar de ander. "Mijn naam is Mitch, trouwens." Good job, Mitch, beetje heel erg laat. Maar beter laat dan nooit.

words: 312 // tag: xxx // notes: flut post whoops

Thank you Sarah!