Five minutes of silence

Student

De lounge was het enige rustige plekje dat ze had kunnen vinden. Willow had zin gehad om te lezen, maar blijkbaar hadden haar kamergenoten geen respect voor. De een had luidruchtig zitten bellen, de ander keek een horrorfilm en gilde om de minuut. Ze had niet eens durven vragen of ze wat zachter wilden doen. Dus was het meisje maar op zoek gegaan naar een stille plek.
Na heel de school af te hebben gezocht, had ze dan eindelijk dit gevonden. Een groepje banken en stoelen dat bij elkaar stond, en er was geen kip te bekennen. Meteen was ze gaan zitten en lezen, blij met de stilte. Hier kon ze zich concentreren.

Of niet. Na nog geen vijf minuten rende er een lachend meisje met een hoop kleren langs, gevolgd door een paar schreeuwende jongens zonder t-shirts. Beschaamd duwde ze haar neus nog verder haar boek in. Maar daar bleef het niet bij, ergens achter haar klonk een schaterlach, en links van haar begon een hond te blaffen. Geïrriteerd keek ze op.

Words: 173 || Extra: xxx || Tag: Eerste post Alexandra

Student

School was voorbij maar dat betekende niet dat het er rustiger op werd. Dat had je met scholen waarbij drama, muziek en dans samen onder één dak zaten, het was er constant druk en energiek. Iedereen haastte zich de lokalen uit naar hun kamers waar ze zich klaar maakten om naar huis te gaan en het weekend te beginnen. Alex passeerde een paar op de gang die een toneelstuk aan het opzeggen waren, de ene sprak hoog en overbodig neerbuigend terwijl de ander een vreemd gezicht trok. Ze keek over haar schouder terwijl ze beide nakeek terwijl ze door de gangen verder liep en hun toneel af maakten. Ze passeerde lokalen waar de “schoolband” aan het oefenen was, of meer herrie maken en dan was er de hip hopper die actief een nummer danste. Alex ergerde zich aan drukte in de gangen maar niet aan wat ieder individueel aan het oefenen was in de lokalen. De energie op deze school was misschien het enige min punt, Alex was gesteld op een klein beetje rust. Niet om na te denken maar om te werken voor school of te ontspannen. Straks zouden de meesten naar huis vertrekken voor het weekend en dan was het hier op school akelig stil. Alex en een handvol andere leerlingen bleven vaak, om door te werken of in Alex haar plaats, omdat ze nergens anders heen kon.

Ze trok haar schoudertas over haar schouder en sloot haar kluisje. Er passeerde een meisje met een hoop kleren gevolgd door half ontblootte jongens. Fronsend keek ze de bende na voor ze koers zette richting de lounge. Op vrijdag was daar vaak niemand, iedereen wilde naar huis. Voorbij de kantine stopte Alex even om wat een trosje druiven mee te gristen alvorens ze de lounge binnen wandelde. Er was een meisje aanwezig die net geërgerd opkeek naar de ingang. Alex stak haar handen op en wees over haar schouder naar de schaterlach. ‘Ik zal je niet storen.’ Beloofde Alex haar. Ondanks dat ze al van haar dertiende in Amerika was hoorde je zachtjes het Russische accent nog in haar woorden, net genoeg om duidelijk aan te geven dat Amerika niet haar geboorteland was. Alex wandelde tussen de verschillende banken door en liet haar tas zakken op één van de bijzettafeltjes …

Student

...

Een meisje achter haar sprak. ‘Ik zal je niet storen.’ De manier waarop ze sprak was een beetje anders, alsof ze niet alles goed kon uitspreken. Of een buitenlander. Ze keek op toen het meisje bij haar kwam zitten. Ze gooide haar schoudertas op een tafeltje. Willow glimlachte aarzelend, richtte zich weer op haar boek. Terwijl ze probeerde de zinnen tot haar door te laten dringen voerde ze in stilte een gesprek met haarzelf.
Na een tijdje keek ze snel op, en wendde haar blik op haar boek. Wat had het voor nut om met haar te praten? Ze wilden allebei hun rust, dat was dan toch ook prima? Geen gesprek nodig, ze zouden gewoon hun eigen ding doen, uiteindelijk zou iemand weglopen als ze klaar was. En dan zou Willow waarschijnlijk de rest van de avond met een enorm schuldgevoel rondlopen, omdat ze misschien een kans op een vriend had laten schieten.
Ze slikte. "Eindelijk rustig hè.." Langzaam keek ze op, vestigde haar blik overal behalve op het meisje.

Words: 170 || Extra: xxx || Tag: Alexandra

Student

Code:

Alex had geen scherp observatievermogen maar ze zag wel gelijk dat het meisje aarzelend over kwam ondanks haar geërgerde blik daarnet naar de luidruchtige leerlingen. Dat had Alex gelukkig nooit gehad, ze was hier in haar eentje gekomen vanuit Rusland op haar dertiende en ze had altijd behoorlijk zeker in haar schoenen gestaan. Alles over het verleden daar ging ze over zwijgen, dat zou nooit met veel zekerheid kunnen te vertellen worden. Alex was altijd heel zeker van haar mening over anderen en haar omgeving, haar instinct negeerde ze amper. Dat was wat haar al die jaren heeft doen overleven hier en thuis in Rusland.

Ze glimlachte kort naar het meisje en zakte dan in een van de banken neer. Iedereen keer ze hier zat werd ze eraan herinnerd hoe zacht ze wel niet zaten. Ze nam haar schoudertas en haalde er enkele schoolboeken uit. Ze moest niet opkijken om te merken dat ze bekeken werd en aangezien het meisje de enige was in deze ruimte kon Alex wel raden dat zij degene was die soms eens naar haar op keek. Alex wachtte geduldig af, er was een reden waarom ze altijd even op keek en dan was niet voor schoonheid, of tenzij ze lesbisch was. Maar dat zag er niet uit. Uiteindelijk begon ze te praten, aarzelend en voorzichtig. Alex bleef naar haar boeken kijken maar kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Uiteindelijk keek ze op en knikte instemmend. ‘Je moet nogal wat doen om een beetje rust te krijgen op deze school.’ Het was wel zo, het was hier altijd zo bruisend, zo energiek. ‘Studeren?’ Knikte ze vragend naar de boeken die bij haar lagen…

Student

Toen ze klaar was met praten keek het meisje op. ‘Je moet nogal wat doen om een beetje rust te krijgen op deze school.’ Ze knikte instemmend. Langzaam maakte ze een ezelsoor bij de bladzijde waar ze was, want van lezen zou niet veel meer komen. Niet dat ze het erg vond. 'Studeren?' Vroeg de ander met een knikje naar haar stapeltje boeken. Willow schudde haar hoofd. "Nee, lezen." Ze keek haar heel even aan. "Dat was het plan tenminste," Lachte ze.