[Avril] It's true what they say about beaches.

Student

Het was weer één van die dagen, de zon scheen fel dus je wilde naar buiten maar buiten dacht je dan meteen het tegenovergestelde, het was te warm dus je wilde weer naar binnen. Op een vrije dag als deze besloot Hal om niet op de campus te blijven. Hij vond de school wel leuk enzo maar om binnen te blijven zoals vele studiebollen deden … nee, dat was niet voor hem weggelegd. In een donkerblauwe kniebroek, een T-shirt met print, afgesleten All Stars en een zonnebril op zijn verliet hij de campus. Zijn haar zat totaal niet zoals het hoorde te zitten. Hij haalde zijn handen erdoor waardoor het er net misschien nog wat wilder ging uitzien en gaf het dan op. Met zijn handen in zijn zakken wandelde hij de campus af richting het strand. Het was te warm om de auto te nemen en daarnaast scheen wandelen nog eens gezond te zijn voor je lichaam dus besloot Hal dat. Na zijn weekje op school had hij het al bijna allemaal gezien, enkel het strand was voor hem onbekend gebleven dus vandaar dat hij die richting uit wandelde.

Het was een rustige wandeling en hij kwam niet al te veel mensen tegen. Volgens wat hij wist waren stranden een trekpleister tijdens dergelijke warme dagen maar toen Hal aan de dijk stond keek hij lichtelijk verbaast over de glazen van zijn zonnebril. Er was een volleybalteam aan het spelen en er hingen wat meisje rond. Er wandelde een koppeltje over het strand en iemand speelde met zijn hond maar daarnaast … het was er behoorlijk rustig. In Engeland hadden ze bijna geen strand, Hal had nog maar één keer zandkorrels onder zijn voeten gevoeld en dat was in de zandbak toen hij klein was dan nog wel. Zijn blik gleed onderzoekend over de mensen op het strand, ze liepen allemaal op blote voeten, de zee zag er aantrekkelijk uit om eerlijk te zeggen. Hal volgde het voorbeeld van alle anderen en trok ook zijn schoenen uit waarna hij de trapjes naar beneden volgt en zijn eerste stappen op het zand zette. Het was warm, erg warm maar het voelde goed aan. Hij wandelde langzaam richting het water. In zijn ooghoeken zag hij maar net de volleybal aankomen, hij kon zich bukken waardoor de bal over zijn hoofd raasde naar iemand een stukje verder van hem. ‘Kijk uit!’ Waarschuwde Hal …

Student

Longboards en zand, geen goede combinatie. Waarom de blondine dan ook op haar longboard naar het strand was gegaan was voor haar zelf ook een raadsel. Met het ding onder haar arm sjokte ze door het zand. Verderop waren een paar mensen aan het beach volleyballen en hier en daar liep er iemand rond. Het was verrassend rustig voor het weer dat het was. Avril had verwacht dat door het benauwde weer veel meer mensen op het strand zouden zijn. Zelf was ze door de hitte er op haar longboard vandoor gegaan. Op rechte wegen kon je een redelijk hoge snelheden behalen, de wind die er dan waaide was lekker fris. Bij het strand aangekomen had ze toch haar longboard opgepakt en het strand op gewandeld. Zonder er een echte reden voor te hebben. ‘Kijk uit!’ Riep een jongensstem waardoor Avril opzij keek. Zodra ze de bal op haar af zag vliegen liet ze het longboard langs haar hand glijden zodat ze haar handen aan een van de uiteinden vast had. Haar andere hand pakte ze er bij en gaf met het houten deel de bal een klap. Net honkbal. De bal vloog echter nu weer richting de jongen die haar er zonet voor gewaarschuwd had. Avril hield haar adem in, het zou wel erg typisch zijn als de bal hem nu zou raken.

Student

In loutere seconden probeerde Hal de situatie op te meten. Hij was dan wel kunnen wegduiken voor de bal maar het meisje kon dat misschien niet. Alle volleybal mannen stonden in ontbloot bovenlijf toe te kijken en Hal kon ze wel een klop op hun hoofd verkopen omdat ze er enkel bij stonden te kijken. Nuja, zo had ieder zijn ding. Hal was op zijn beurt misschien een beetje te begaan met zijn omgeving, was ook niet altijd goed. Deze situatie kon twee kanten uit gaan, of ze ontweek de bal of ze kreeg hem op haar gezicht. Hij hoopte voor het eerste want bij het tweede zou hij die volleybal op één van die gasten terug gooien, al waren zijn miktechnieken toch zeker niet dat. Eigenlijk was iedere sport naast hardlopen niet echt zijn ding, zeker balsporten niet. Hij zou er eerder voor gaan om hun bal in de zee te mikken maar dan weer, de bal zou terug spoelen en hij had waarschijnlijk een stel gasten van dubbel zijn breedte achter zich aan.

Dan was er natuurlijk nog mogelijkheid drie … ze sloeg de bal terug met haar board waardoor hij weer aan snelheid Hal’s kant uit kwam. Hij trok zijn zonnebril van zijn hoofd en greep de bal net voor het tegen zijn gezicht zou landen. ‘Yes!’ Het was eruit voor hij erover had nagedacht. Hij sloot zijn mond gelijk en glimlachte geamuseerd voor hij zich naar de volleybal jongens draaide en hen de bal toe gooide. Ze vingen hem wat ongeduldig en gingen meteen terug naar hun spel. Hal zette zijn zonnebril op zijn voorhoofd en wandelde naar het meisje toe. ‘Bedankt daarvoor.’ Glimlachte hij met een vinger richting de bal. ‘Ik was net op zoek naar een blauw oog.’ Gelukkig had hij hem gevangen, want anders was het misschien zover gekomen. ‘Je mikt goed.’ Prees hij haar board en miktechnieken…

Student

De jongen haalde de zonnebril van zijn hoofd en ving de bal net voor die zijn gezicht raakte. Opgelucht ademde de blondine uit. Gelukkig was hij niet tegen zijn hoofd gekomen. Dat zou er niet mooi uit hebben gezien voor beide. ‘Yes!’ Riep de jongen waardoor Avril kort grinnikte. Hij leek het dan nog niet zo vreselijk erg te vinden. De bal werd terug gegooid naar de jongens waar hij aan toe behoorde. Het stelletje ongeduld begon meteen weer te spelen. Die persoonlijkheid was iets waar ze een vreselijke rot hekel aan kon hebben. De bruinharige jongen zette zijn zonnebril weer op zijn voorhoofd en kwam naar haar toe gelopen. Nu zou ze het krijgen hoor. Inmiddels had ze haar ene hand weer in het midden van het board gezet en hield het tegen haar heup met die hand. 'Bedankt daarvoor,' zei hij terwijl hij glimlachend richting de bal wees. ‘Ik was net op zoek naar een blauw oog.’ Vervolgde hij waardoor er een onhandige glimlach op Avril's gezicht verscheen. Het was alles behalve haar bedoeling geweest om de jongen een blauw oog te verzorgen. ‘Je mikt goed.’ Het complimentje kwam voor haar totaal onverwacht. Ze had inmiddels wel door dat hij niet boos op haar was maar goed. "Het was eerder puur geluk, ik ben een ramp in balsporten." Grinnikte ze naar waarheid. Het was voor haar ook een verassing dat de bal zo precies weg vloog. Ze had verwacht dat ze hem de grond in zou slaan of een heel eind de lucht in.

Student

Hal keek de jongens even na terwijl ze de bal weer omhoog gooide en naar de andere kant van het net klopte. Hij wist niet waarom ze het deden, voor de lol of omdat ze dan in bloot bovenlichaam aandacht kregen van de vrouwen die eromheen stonden. Persoonlijk gokte hij op het tweede, al leek het goed te lukken. Hij was geen kenner in volleybal, in geen enkele sport eigenlijk, maar hij zag dat ze er iets vanaf wisten. Anders zou je ook niet zomaar op een strand staan stoer doen tegen de dames. Hal draaide zich om naar de jongedame met het board, het lukte hem net om door het diepe strandzand zonder onhandigheden bij haar te geraken.

Er kwam een onhandige glimlach op haar lippen na zijn woorden, wat betekende dat ze zich er echt voor excuseerde of dat ze gewoon niet de sociaalste was. Bij haar woorden knikte hij instemmend terwijl een glimlach om zijn lippen lag. Hij draaide zich zodat hij naar het spel kon kijken. ‘Ik ook.’ Gaf hij toe. Het was ook waar, Hal was gemaakt voor woorden te produceren … sport was echt niet zijn sterkste stand. Naast wat hardlopen was er niet echt veel dat hij intensief deed. ‘Ik ben eigenlijk in geen enkele sport goed.’ Hij haalde zijn schouders op en keek haar zijdelings aan. ‘Jij blijkbaar wel.’ Knikte hij naar haar board. Niet dat hij echt een idee had wat het was, hij kwam van Engeland en hing daar nooit rond in skateparken of dergelijke. Dus het enige wat hij wist was dat een skateboard los onder je voeten staat en rollerblads vast. Haar board zag er geen van beide uit dus het moest vast ergens onder de categorie “varianten op skateboarden” horen. ‘Hal trouwens, je zit op Pacific High neem ik aan, je gezicht komt me bekend voor.’ Stelde hij zichzelf voor met een knik/buiging-achtig gebaar. Hij moest haar waarschijnlijk al ergens gepasseerd zijn in de gangen, anders zou hij het waarschijnlijk niet gezegd hebben. Niet dat hij zo slim was om iedereen te herkennen die hij tegen kwam in de gang, ze had gewoon een expressief gezicht vandaar dat het hem bekend voor kwam. Hal stak zijn handen weg in de zakken van zijn short en keek toe naar het volleybal spel terwijl hij uitvogelde hoe het ineen zat. ‘Ik vind dat we onszelf toch mogen trakteren op een ijsje na dit alles.’ Wees hij van het spel naar de ijskar iets verder. ‘Ik betaal.’ Glimlachte hij hoffelijk …

Student

Met een glimlach knikte de jongen instemmend waarna hij zich omdraaide richting de volleyballers. ‘Ik ook.’ Gaf de jongen toe, dan was ze dus niet de enige gelukkig. ‘Ik ben eigenlijk in geen enkele sport goed.’ Vervolgde hij schouderophalend waarna de jongen haar vanuit zijn ooghoeken aan keek. ‘Jij blijkbaar wel.’ Zei de bruinharige met een knikje naar haar longboard. Dat ze het bij zich droeg hoefde niet te betekenen dat ze er daadwerkelijk ook goed in was. Nu was dat wel het geval maar goed. "Dit, dansen, gamen en slapen is zeg maar het enige wat ik kan, verder ben ik vrij nutteloos." Grijnsde Avril, hoewel het eigenlijk niet iets was waar je trots op zou moeten zijn. ‘Hal trouwens, je zit op Pacific High neem ik aan, je gezicht komt me bekend voor.’ Stelde hij zich voor met een soort van knik-buiging. De blondine knikte bevestigend, hij zat dus ook op Pacific High. "Avril is de naam," stelde ze zich meteen ook voor. Dat was een normale reactie, als iemand zich voorstelde deed jij dat ook. Dat maakte het gesprek makkelijker. Nadat ze een tijdje naar de volleyballers hadden gekeken begon Hal weer met praten. ‘Ik vind dat we onszelf toch mogen trakteren op een ijsje na dit alles.’ Zei haar schoolgenootje terwijl hij naar het spel en vervolgens een ijskar verderop wees. Dat leek haar wel wat, meteen graaide ze in haar zakken. Leeg. Een ijsje zat er voor haar dus niet in vandaag. ‘Ik betaal.’ Zijn woorden lieten haar verbaast opkijken. Dat was nou nog eens een gentleman. "Dat aanbod neem ik graag aan, dan trakteer ik jou ook nog een keertje." Zei ze terwijl ze bevestigend knikte op haar woorden. De blondine verplaatste het board naar haar andere hand waarna ze voorop richting de ijskraam begon te lopen.

Student

Toen ze bekende dat ze naast dansen, gamen en slapen behoorlijk nutteloos was moest Hal meteen lachen. Zo was hij ook op veel vlakken behoorlijk nutteloos, zeker in twee van de drie dingen die ze net had opgesomd. Iedereen wist hoe je moest slapen al was het bij de ene wat beter dan bij de ander. Maar gamen en dansen? Als hij wist hoe hij de afstandsbediening goed moest vast houden was het veel. En dansen … zijn evenwicht en lenigheid was niet wat het hoorde te zijn. ‘Je bent niet nutteloos voor mensen als ik, die niets kennen van gamen en dansen.’ Knipoogde hij. ‘Wie moet het me anders leren als het zover is.’ Grinnikte hij. Niet dat hij heel veel ambities had om te beginnen gamen, hij keek er dan nog liever naar vanop de zijlijn.

Ze stelde zich voor als Avril. ‘Leuk je te leren kennen.’ Glimlachte Hal. Zo was hij nou eenmaal, één en al vrijgevigheid en beleefdheid, een echte Brit. Toen hij hier net was keken de mensen hem soms raar aan en automatisch moest Hal aan een dom liedje denken van Sting dat ging over een Engelse man die in New York op bezoek was. Toen ze instemmende met het ijsje glimlachte Hal meteen en bebaarde uitnodigend naar het ijskraam. Er stond niemand aan te schuiven dus het was meteen aan hen. ‘Dames voor.’ Hij knikte kort naar de man achter de ijskar voor zijn ogen terug op de omgeving vielen. Toen het zijn beurt was keer de hij zich gelijk terug om. ‘Meloen en citroen, alstublieft.’ Zei hij beleefd, zijn blik ging kort naar Avril’ ijsje. Hij betaalde en wandelde een beetje verder. ‘Smakelijk.’ Hij likte aan zijn ijsje terwijl zijn blik naar de zee ging. ‘Hier is alles altijd zo rustig, ben ik echt niet gewoon. Ben je hier al lang?’ Vroeg hij nieuwsgierig …

Student

‘Je bent niet nutteloos voor mensen als ik, die niets kennen van gamen en dansen.’ Zei Hal met een knipoog. Het gaf haar wel een fijn gevoel dat andere haar niet compleet nutteloos vonden. ‘Wie moet het me anders leren als het zover is.’ Grinnikte de jongen waarop Avril mee grinnikte. Als hij het zou vragen zou ze het daadwerkelijk nog doen ook. Het was altijd leuk om iemand iets te leren, gaf je ook weer het gevoel dat je nuttig was. ‘Leuk je te leren kennen.’ Hoorde ze hem nog zeggen voor ze er vandoor ging. Bij het kraampje aangekomen keek de blondine haar ogen uit, er waren meer smaken dan dat ze had verwacht. ‘Dames voor.’ Zei Hal zo hoffelijk als hij de hele tijd al was. Nieuwsgierig zette ze een stap naar voren en liet haar blik over de bakken gaan. Ze waren niet groot maar dat gaf wel de mogelijkheid tot veel keuzes. "Amame ehm," hoe sprak je dat woord uit? "Die daar," zei ze terwijl ze naar de bak wees. "Amarena kers," zei de man vriendelijk terwijl hij een bolletje op het hoorntje deed. Ze zette een stapje opzij en liet de jongen bestellen. Nadat hij betaald had pakte ze haar ijsje. ‘Smakelijk.’ Zei Hal waarna hij zijn blik naar de zee liet glijden. "Smakelijk," zei de blondine vriendelijk terug. Voorzichtig nam ze een likje van haar ijsje. Het smaakte best lekker waardoor ze nog een likje nam. ‘Hier is alles altijd zo rustig, ben ik echt niet gewoon. Ben je hier al lang?’ Vroeg de jongen haar nieuwsgierig. Licht schudde Avril haar hoofd op zijn vraag. "Amper twee maanden, jij?"

Student

Ze koos voor iets met kers. Hal moest toegeven, zoveel ijs at hij niet. Hij werkte vaker de klonk rond toen hij nog in Londen woonde en daarnaast had hij pakken studeerwerk, zijn sociaal leven was daardoor enorm gekrompen. Hier had hij een enorm aanbod aan alles, het werken was voorlopig niet nodig tot hij was afgestudeerd. Dus de vrijheid hier deed hem goed, een ijsje eten in gezelschap was een enorme stap omhoog om zijn sociaal leven terug op te krikken. Ze ging hier al twee maanden naar school, dat was een stuk langer dan Hal. ‘Twee weken.’ Antwoordde hij haar vraag met een glimlach. Niet lang … feit, maar hij vond het hier wel op een unieke manier beter dan thuis. ‘Het is een hele verfrissing, soms denk ik dat ik met vakantie ben in vergelijking met wat ik thuis allemaal moet doen.’ Opperde hij vrijuit.

Het was even stil terwijl ze beide genoten van hun ijsje en het uitzicht. ‘Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op een strand stond met een ijsje, gezelschap en gewoon niets doen.’ Gaf hij toe. Het voelde goed, hij glimlachte in zichzelf en schoof zijn zonnebril terug op zijn neus terwijl zijn concentratie terug af dreef naar het ijsje. Er racete een hond voorbij, het zand stoof omhoog en Hal draaide zich half lachend om zodat zijn ijsje niet onder het zand zat. ‘Iedereen heeft het op me gemunt vandaag.’ Lachte hij …

Student

‘Twee weken.’ Antwoordde de jongen, dat was dus nog een hele tijd korter dan dat zij er was. Als het voor haar soms nog echt nieuw voelde was het voor hem al helemaal zo. ‘Het is een hele verfrissing, soms denk ik dat ik met vakantie ben in vergelijking met wat ik thuis allemaal moet doen.’ Avril keek op, voor haar was het iets drukker dan normaal. Wel een heel stuk leuker alleen. Even rustig likte ze een paar keer van haar ijsje. Omdat Hal het zelfde deed hing er even een stilte tussen de twee. ‘Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op een strand stond met een ijsje, gezelschap en gewoon niets doen.’ Zei de bruinharige vervolgens. "Het is gewoon iets dat je eens in de zoveel tijd moet doen, anders kun je ook niet vrolijk blijven hea." Zei ze glimlachend naar hem. Geschrokken zette ze een stapje achteruit voor een hond die plotseling voorbij kwam gerend. ‘Iedereen heeft het op me gemunt vandaag.’ Lachte hij terwijl ze net zag dat hij zich had moeten weg draaien voor de zandwolk die de hond mee droeg. Haar ijsje was gelukkig niet erg getroffen door het zand. Haar bruine ogen gingen naar de hond die een stukje verder wat in het rond rende. Het duurde niet lang voor ze de hond herkende. "Pyriiiill!" Schreeuwde Avril naar de hond. Iemand moest haar uit de kamer hebben gelaten en nu rende ze hier zo maar wild over het strand. "Pyrill kom hier!" Riep ze nogmaals, de bruin witte hond stopte haar geren en keek vragend in de richting van de mensen. Vervolgens draaide ze haar kop weer alsof ze niets had gehoord en rende er weer van door.