Potatoeking [Lena] [SPT]

En daar sjokte hij voor de vijfde keer vandaag oor de gangen met een bak aardapels in zijn armen. Hij was niet geobsedeerd door ze hoor, hij was gewoon iets te enthousiast geweest met schrijven en tekenen. Hij begreep niet zo goed waarom, deze school was immers gemáákt voor kinderen die tekende. Maar blijkbaar hield de directie niet zo van vrouwelijke geslachtsdelen.

Anyways, hij liep door de gang.
Een bijzonder drukke gang, die hem en zijn aardappels niet op prijs stelden. Hij kreeg onder andere een paar geniepige blikken toegeworpen. Maar het ergste was nog die trut die zijn bak omgooide. Ze had naast hem gezeten met de tekenles, niet meer dus. Na wat vloeken en schoppen begon hij toch maar de aardappelen op te ruimen. Hij wilde immers niet meer straf.

~Sorry, ik beloof dat mijn posts vanaf nu korter worden :')

Net toen ze les was afgelopen, stapte ze de gang op. Nog geen seconde later botste ze tegen de jongen met de aardappelbak op die naast haar had gezeten. ''Niet zo boos,'' mompelde ze licht gefrustreerd en raapte een paar van de aardappelen bijeen om ze terug in de bak te leggen. ''Leuk klusje heb je gekregen.'' greens ze toen alles weer in de bak lag.

Blijkbaar had zij ook een niet al te best humeur, maar ze hielp hem dan wel met alles opruimen. ''Leuk klusje heb je gekregen.'' merkte ze op, waarop Allan kreunde. "Dit is al de vijfde lading vandaag," was zijn antwoord.

Ze fronste even verbaasd toen hij dat zei. "De vijfde?" zei ze met lichtelijk medelijden. Hij was er nu ook wel helemaal klaar mee, en dat kon ze begrijpen. "Ik kan anders wel helpen?" zei ze zonder maar een seconde na te denken over wat ze zei. Ze had nog genoeg te doen... "Zou jij me dan kunnen helpen met tekenen?" Tekenen was alles behalve haar sterkste vak en hij leek er wel goed in te zijn.

"De vijfde?" hij hoorde iets van medelijden in die reactie. Ze bood aan hem te helpen, wat hij prima vond. "Zou jij me dan kunnen helpen met tekenen?" Allan grinnikte even. "Natuurlijk," hij was geen ster in tekenen, maar omdat zijn moeder vrij perfectionistisch was aangelegd was hij beter met een potlood dan verwacht.
Hij pakte de bak op en draaide zich om. "Let's go."

De jongen pakte de bak op en stemde in met de vraag of hij haar dan kon helpen met de tekenlessen. Ze waren op weg naar de kantine, daar hadden ze de aardappelen tenslotte nodig. Toen ze binnen liepen, bleek al gauw dat er niemand in de keuken stond. Haar oog viel op de puddingtjes die in de koeling stonden voor het avondeten. "Ligt het aan mij of zien ze er gewoon te lekker om te laten staan?" zei ze en schoot een onschuldig lachje maar de jongen.

De keuken was laat, waarschijnlijk hadden de koks pauze. De afwas was gedaan en het duurde nog wel even voor het avondeten zou worden opgediend. De jongen smeet de bak op het aanrecht en draaide zich naar de lades, waar het meisje stond. "Lena was het toch?" Allan volgde haar blik. Pudding. "Ligt het aan mij of zien ze er gewoon te lekker om te laten staan?" Een ietwat duivels grijnsje vormde zich op zijn lippen.

~OH YASSS

Een beetje nonchalant leunde ze tegen de rand van het aanrecht. Ze knikte toen hij vroeg of het Lena was. "Ja, Lena. En jij was... Allan?" zei ze met een glimlachje. Toen ze het duivelse lachje op zijn mond zag verschijnen, schoot ze in de lach. "Volgens mij denken wij hetzelfde." greens ze en pakte er twee uit de koeling. Ze gaf er een aan Allan en begon te eten. "Dit is echt mijn lievelingspudding." zei ze tussen de happen door.

Het zou leuk zijn als er nu een kok binnenkomt, hehe.

Het bakje pudding was binnen een paar seconden op. "Ik heb wel zin in nog wat," zei hij, waarop de jongen zijn volgende portie pakte en naar binnen werkte.

Nog voor ze op de helft was, had Allan hem alweer op. Toen hoorde ze voetstappen die steeds dichterbij kwamen. Ze keek met grote ogen naar hem, en wist even niet wat ze moest doen. De kokkin was al de keuken in gestapt en keek de twee meteen boos aan. Lena zette een heel onschuldig gezichtje op en liep naar haar toe. "Ik denk dat er wat mis is, ze ruiken zo raar..." De kokkin mopperde maar rook wel, en op dat moment duwde Lena de pudding in haar gezicht. Ze sprintte naar Allan en greep hem bij zijn arm. "Als je van je leven houd zou ik rennen." greens ze en rende zo hard mogelijk de keuken uit.

Het geluid van voetstappen liet hen beiden schrikken. De kokkin kwam de keuken in gestampt, en trof heb daar met een half bakje pudding in zijn hand. "Ik denk dat er wat mis is, ze ruiken zo raar..."
De kok rook aan de pudding, waarna haar neus in het goedje werd gedrukt en Lena hem bij de arm greep. "Als je van je leven houd zou ik rennen." raadde ze hem aan. En dat deed hij

Lichtjes hijgend stonden ze ergens achter in de school. Allan trok zijn witte schort uit en flikkerde hem in een hoekje. "Zo, daar zijn we ook weer vanaf"

Ze hijgde even van het harde rennen, maar kwam al snel weer op adem. Even keek ze naar Allan toen ze zag dat hij zijn shirt uit trok. ''Voordeel van een jongen zijn.'' mompelde ze en veegde met haar arm langs haar voorhoofd. Toen richtte ze haar ogen weer op de jongen. ''Ziet er goed uit hoor. Hoe komt het dat we elkaar niet echt gesproken hebben?'' vroeg ze en liet een klein lachje zien.

''Ziet er goed uit hoor. Hoe komt het dat we elkaar niet echt gesproken hebben?'' Zei ze met een licht lachje. "Weet ik niet eigenlijk." Misschien omdat hij toevallig naast haar was beland, en niet omdat hij iets met haar van plan was geweest.

Ze knikte even bedenkelijk. Eigenlijk had ze wel zin om nog iets te gaan doen, dus ze kon hem altijd vragen om mee te gaan. En als hij niet wilde, fixte ze wel iemand anders. ''Heb je zin om wat te gaan doen? Maakt me vrij weinig uit wat, zolang het maar niets met school te maken heeft. Of aardappelen schillen.'' zei ze lichtjes lachend en trok een wenkbrauw naar hem op.

''Heb je zin om wat te gaan doen? Maakt me vrij weinig uit wat, zolang het maar niets met school te maken heeft. Of aardappelen schillen.'' Even bleef hij stil.
Vroeg ze hem nou op een date?
Holy shit.

Meestal moest hij de eerste stap nemen, maar dat was hier duidelijk niet het geval.
"Ja, sure," Zei hij naar een tijdje. "Wat wilde je gaan doen?"

Toen Allan even stil bleef, schoot ze in de lach. ''Wow, ik bedoel er niks serieus mee hoor, ik verveel me gewoon.'' grinnikte ze. ''Hm, wat dacht je van Palmwoods?'' vroeg ze toen. Lena gooide haar haar naar voren en bond het in een stiekje.

Hij knikte goedkeurend toen ze Palmwoods voorstelde, al hoopte hij niet dat ze gingen shoppen. Hij was een paar dagen nog geweest en dat vond hij eigenlijk wel genoeg voor de rest van het jaar.