No messages

Student

Theresa liet zich moe vallen op 1 van de vele banken die hier stonden. Er waren niet veel anderen en het was ook best wel stil. Het was donker buiten en eigenlijk zouden de meesten al in bed moeten liggen. Toch was bijna niemand echt aan het slapen. Het maakte haar niet echt uit dat ze morgen vroeg op moest. Ze had gewoon geen zin om te gaan slapen nu. Ze gaapte en ze deed haar hand daarbij voor haar mond. Ja, misschien was ze wel moe, maar dat was anders. Haar rug had ze tegen de leuning van de bank en haar armen lagen op schoot. Kort keek ze voor zich uit zonder doel, maar die stilte duurde te lang, dus pakte ze haar telefoon uit haar zak. Ze droeg high-waisted jeans vandaag met een wit shirt die in haar broek zat. Haar haar zat zoals altijd los. Op haar telefoon keek ze of ze berichten had. Dit waren er geen, want zoveel telefoonnummers van anderen had ze nog niet gehad. Ze zuchtte en zocht een spelletje op haar telefoon die ze kon gaan doen voor deze tijd.

{ Eerste post Sasha, daarna OPEN

Student

Zachtjes sloot hij de deur achter zich en draaide zich om. Hij scande de lounge vlug en zag, naar verwachting, niemand zitten. In zijn korte grijsgeruite pyjama - ja, hij droeg nog steeds pyjama's - en met een detective onder zijn arm was hij uit zijn kamer geglipt en naar de lounge gegaan. Hij hield ervan om in zijn eentje te lezen, en zijn kamergenoten waren zijn beste vrienden, maar soms maakten ze hem iets te veel lawaai. Hij haalde zijn mobiel uit zijn broekzak en concludeerde dat er niets interessants gebeurd was. Zuchtend stopte hij hem weer terug. Hij voelde zich meteen weer goed toen hij het boek onder zijn arm vandaan haalde. Voorzichtig, alsof het breekbaar was, opende hij het boek bij het lintje en begon erin te lezen. Zonder dat hij het doorhad begon hij langzaam te lopen. Alsof het een doolhof was schuifelde hij langs de banken, tafels en stoelen. Zo verdiept in zijn boek was hij, dat hij niet eens doorhad dat hij recht langs een meisje heen liep.

Student

"Nou," mompelde ze zacht toen haar telefoon het draaiende witte spiraaltje liet zien. Natuurlijk was de batterij weer eens leeg en haar lader had ze natuurlijk niet bij zich. Boos duwde ze haar telefoon in haar zak en keek om zich heen. Een jongen met een aardige bos haar kwam haar kant op lopen, maar duidelijk niet voor haar, nee hij zat zo diep in zijn boek dat hij niet zag dat hij tegen haar aanliep. Ther had haar benen niet verplaatst, omdat ze wel had verwacht dat hij weg zou gaan, maar blijkbaar niet. "Sorry" Ze bewoog zich naar voren om hem beter aan te kunnen kijken en bleef op de rand van het bankje zitten. "Is het een leuk boek?" Het moest wel een interessant boek zijn. Het was dan ook wel slim van hem om lopend te lezen. Ze glimlachte naar hem om te laten zien dat ze niks boos bedoeld had.

Student

'Sorry. Is het een leuk boek?' 'Wat? Wie zei dat?' Sasha draaide zich met een ruk om en struikelde over zijn eigen benen. Met een klap viel hij op zijn achterwerk op de grond. 'Godver,' mompelde hij. 'Sorry, sorry, sorry.' Hij krabbelde overeind en klopte zijn broek af. 'Sorry. Dat was heel erg. Wat zei je, precies?' Hij raapte zijn boek op en keek de eigenares van de reputatieverwoestende meisjesstem aan. Zo hee. Die zag er... formeel uit. Plotseling volkomen zelfbewust zette hij de dingen op een rijtje. Een: in zijn korte ruitjespyjama. Twee: heel mooi meisje straal voorbij gelopen. Drie: recht voor haar neus op zijn reet gevallen. Als zijn kansen er ooit geweest waren, waren ze nu definitief verkeken. 'Hoe eh... hoe gaat het? Met jou? Als ik vragen mag?' Hij kon zichzelf wel door zijn kop schieten. Debiel.

Student

De jongen voor haar viel inderdaad achterover op zijn achterwerk en ze moest wel even kort lachen. Het grappige was dat hij over zijn eigen benen viel en niet over die van haar die zo erg dichtbij waren. "Godver," mompelde hij. Theresa wou haar hand uitsteken, maar hij ging zelf al omhoog. "Sorry, sorry. Dat was heel erg. Wat zei je, precies?" Hij kwam overeind. De jongen droeg een pyjama wat er wel vrolijk uitzag, maar daar keek ze niet naar. Theresa schudde haar hoofd. "Maakt niet uit joh.", antwoordde ze. De jongen had grappig gereageerd, met al zijn excuses die niet nodig waren geweest. "Ik vroeg of het een leuk boek was." Een glimlach ging zijn kant op. Ze legde haar benen over elkaar en bleef hem nieuwsgierig aankijken. Ze herkende zijn gezicht. Waar kende ze zijn gezicht van?

Student

'Maakt niet uit joh. Ik vroeg of het een leuk boek was.' Ze glimlachte naar hem. 'Boek? Oh, dat boek. Ja, jazeker, ja hoor.' Hij tilde het op en liet het haar zien. 'Ken je het? Het is een Sherlock Holmes, maar het is niet zo'n bekende.' Ze legde haar benen over elkaar. Er lag een soort... bestuderende blik in haar ogen. Hij hield zijn hoofd schuin. 'Lees je graag?'

~kort

Student

"Boek? Oh, dat boek. Ja, jazeker, ja hoor. Ken je het? Het is een Sherlock Holmes, maar het is niet zo'n bekende." Ze keek naar het boek. Ze had verschillende Sherlock Holmes boeken gelezen, maar die hij in zijn hand had kende ze niet. Ze kende dan ook alleen de bekendere boeken en ze had die ook niet allemaal gelezen en het leek erop dat de jongen voor hem wel van lezen hield. "Sherlock Holmes?", vroeg ze. "Die ken ik, maar dat boek ken ik niet. Het ziet er wel leuk uit." Hij hield zijn hoofd schuin en Theresa bleef hem aankijken. "Lees je graag?" Hield ze van lezen? Ja, maar ze zat eerder met haar instrumenten of telefoon. Bij haar thuis hadden ze een grote boekenkast gehad en soms had ze zich gewoon erg verveeld en had ze er boeken uit gepakt. "Ik lees wel, maar niet zoveel als jij dat doet denk ik." Ze lachte er nog zacht achteraan.

{{ OOC: Er moet even iets gebeuren. c;

Student

'Ik lees wel, maar niet zoveel als jij dat doet denk ik.' 'Nee, die kans lijkt me klein,' grinnikte hij. Hij zette voorzichtig - heel voorzichtig - twee stappen achteruit en plofte neer in een fauteuil tegenover het meisje. Stuk beter uitzicht dan het alternatief, namelijk een van de stinkerds op zijn kamer. Nee, nee, niets mis met ze hoor, maar ze waren gewoon aanzienlijk lelijker. 'Ken je toevallig het boek "Greener Grass"?' Niet doen! Niet! Doen! Opschepper! Hij moest hier weg voor hij nog meer flaters sloeg. 'Ik eh... ik stap maar weer eens op.' Aarzelend duwde hij zichzelf weer omhoog uit de stoel. 'Tot de volgende keer maar weer.' Hij draaide zich om. Ugh, wie zei er nou "Tot de volgende keer maar weer"?

~wow wat een swagmeister

Student

Kates hakken tikte regelmatig over de harde stenen grond bij elke stap die ze deed. Haar zwarte pumps waren haar lieveling schoenen, ze had ze het liefst elke dag aan. Ze was onderweg naar de lounge, om nog wat te schrijven in het schrift wat ze nu nog dicht tegen zich aangedrukt vast hield. Ze wou absoluut niet dat er iemand in zou lezen, er stond van alles in wat privé was. Elke avond kwam ze hier om er in te schrijven, over het algemeen was er dan niemand omdat iedereen al in bed lag. De lounge kwam nu vaag in het zicht, ze zag de kaarsjes al branden en verlangde nu al naar het gevoel wat ze straks had als ze zou zitten schrijven. Tot haar verbazing hoorde ze opeens stemmen. Een zucht ontsnapte aan haar lippen, ze had niet verwacht dat ze de lounge op dit moment van de dag nog zou moeten delen met anderen. Toen ze dichterbij kwam kon ze ook al enkele dingen verstaan, zoals: 'Lees je graag?' en "Sherlock Holmes?" `uit het laatste herkende ze de stem van Theresa, haar kamergenote. Haar kon ze niet gaan negeren, als er vreemde hadden gezeten dan kon ze misschien nog straal langs hun heen lopen maar nu zou dat gewoon weg rude zijn. "Shit,"Mompelde ze in zich zelf. Hier had ze echt geen zin in. Zou ze terug gaan? "Kom op Kate, je bent nieuw, als je je blijft verstoppen maak je geen vrienden." Ze rechtte haar rug en keek of haar jeans en haar grijze hemdje nog goed zaten. Toen dat het geval was en ze er netjes en verzorgd genoeg uit zag liep ze verder richting de lounge. Nu zag ze ook daadwerkelijk Theresa zitten, er was ook nog een jongen bij. Shit, hadden ze een date? Theresa heeft nooit iets gezegd daar over. Ze was nu al in het zicht dus omdraaien had geen nut meer. Ze liep glimlachend naar Theresa en de jongen toe. Nog meer twijfels kwamen omhoog toen ze zag hoe de jongen opstond en neigde om weg te lopen."Hoi Theresa! Ik hoop dat ik niet stoor?" Vroeg ze met een kleine aarzeling in haar stem.

Pumps:

~Toen was er een Kate

Student

"Ken je toevallig het boek 'Greener Grass'?" , zei de jongen voor haar. Ze richtte haar ogen op de hemel en dacht diep na. Ja, daar had ze van gehoord, maar ze wist eigenlijk niet waar het over ging. Meerdere mensen om haar heen hadden erover gepraat zijzelf had echter geen tijd gehad om het te lezen. Zachtjes knikte ze en toen ze wou gaan praten sprong hij ineens van de bank. "Ik eh... ik stap maar weer eens op." Aarzelend stond hij op en Theresa keek hem verward aan. Nu al? Waar moest hij dan heen zo laat in de avond? "Tot de volgende keer maar weer." Hij begon te lopen en Ther keek hem verward na. Toen ze opnieuw haar mond opendeed om te praten klonk er opnieuw een stem. Wou niemand dat ze nog ging praten? "Hoi Theresa! Ik hoop dat ik niet stoor?", hoorde ze een stem zeggen. Haar nieuwe kamergenoot Kate kwam aanlopen en ze liep recht op de jongen af die van haar weg was gelopen. Kort keek ze de jongen recht aan. "Heey Kate.", zei ze vrolijk terwijl ze nu naar haar keek. De jongen kon door Kate heenlopen of teruggaan langs Ther. Nou, al zou hij vertrekken Ther wist zijn naam niet. Ze richtte haar blik op de jongen. "Wat is je naam?"