Don't stress

Sloten op de kluisjes. Ergens wel goed en fijn maar tegelijkertijd ook vreselijk vervelend. Als je haast had en snel iets moest pakken ging het niet, eerst moest je dat ding weer open maken, wat tergend lang duurde, voordat je er iets uit kon pakken. Dat was dus ook de reden dat de brunette nu voor een gesloten deur. Jammer dan, ze was te laat en de docent zou haar nu niet binnen laten. Het was namelijk al wel eerder gebeurd dat ze bij hem te laat was. Zuchtend liet ze zich zachtjes tegen de muur vallen zodat ze enkel met haar bovenrug en hoofd er tegen aan stond. Haar ene voet een centimeter of 40 van de muur en haar andere voet met de hiel tegen de muur en met de tenen op de grond. Haar ogen vielen op een zwartharige jongen van haar leeftijd. Ook hij stond bij een lokaal tegen de muur aan geleund, blijkbaar was ze niet de enige. "Ook te laat?" Vroeg ze op een rustige toon aan de jongen. Ze keek hem echter niet aan, daar was ze net niet sociaal genoeg voor. Sociaal zijn was zeker niet haar sterkste punt.

Vanuit haar ooghoeken kon Shay nog net zien dat de jongen wat verrast opkeek van zijn mobieltje. "Tja.." Was alles wat hij uitbracht waarna hij zich weer tot hij zich weer tot het apparaatje in zijn handen wendde. "Hee, eh.." Zei hij waarna hij een hand door zijn haren haalde met een lichtelijk verlegen glimlach. De brunette draaide haar hoofd in zijn richten. Dit zou een gesprek worden waarschijnlijk, in dat geval had ze nog wel wat normen. Daar was ze thuis maar al te vaak op gewezen, beleefdheid was een must. "Heb je misschien zin om samen iets van koffie te halen ofzo?" Stelde de jongen vervolgens voor. Shay haalde haar schouders op. Veel andere dingen had ze toch niet te doen en aangezien ze aan haar sociaalheid moest werken van zichzelf was dat een prima oefening voor haar. "Sure, heb toch niets te doen." Zei ze op haar altijd even rustige toon waarna ze zich met haar schouders tegen de muur afzette zodat ze weer rechtop kwam te staan. Haar lichaam draaide ze naar de jongen en ze wachtte tot hij zou beginnen met lopen.

De jongen leek niet bepaald actie te ondernemen, het gevoel besloop haar dat hij het zelfde dacht als dat zij dacht. "Zullen we naar de kantine gaan?" Zei hij daarom dan ook eigenlijk totaal overbodig. Shay knikte bevestigend waarna ze zelf het initiatief maar nam om te gaan lopen. Op een redelijk stevig tempo wandelde de brunette richting de kantine. Ze lette er totaal niet op of de jongen eigenlijk wel achter haar aan liep. In een streep liep ze naar de koffie automaat. Onderweg had ze al wat muntjes uit haar zakken gevist zodat ze die meteen in de machine kon stoppen. Zodra ze op het knopje had gedrukt en er een bekertje onder had gezet draaide ze zich weer om. "Hoe heet je eigenlijk?"

"Ojaa, mijn naam is Jae. Hoe heet Jij?" Stelde de jongen zich voor waarop hij meteen de vraag weer terug stelde. De glimlach op zijn gezicht liet iets ongemakkelijks zien. Dat ongemakkelijke kregen mensen soms wel vaker als Shay sociaal probeerde te doen, ze was er aan gewend. "Aangenaam Jae, ik ben Shay." Stelde ze zichzelf voor terwijl ze achter haar de laatste druppels koffie in het bekertje hoorde vallen. Snel draaide ze zich om, pakte het bekertje en zette een stap opzij zodat Jae koffie kon pakken. "Je komt me bekent voor, zit je toevallig in 11th grade?" Vroeg ze vervolgens aan hem.

"Aangenaam," zei Jae nog voor hij een munt in de automaat wierp en koffie in het bekertje liet lopen. Op haar vraag knikte hij waarna hij zich omdraaide. "Ja klopt." Verduidelijkte hij zichzelf waarna hij zich weer naar de automaat draaide om zijn koffie te pakken. "Zullen we daar bij het raam gaan zitten?" Vroeg de zwartharige jongen haar vervolgens. "Ja is goed," antwoordde het meisje rustig waarna ze zich omdraaide en plaats nam op en van de tafels. Ze zat op het blad van de tafel terwijl haar voeten op een van de stoelen rustte. Shay hield er niet van om aan de tafels te gaan zitten als dat niet hoefde, ze voelde zich anders opgesloten en daar hield ze niet van. "Welke les mis je nu?"