No arrest, badman mind ya bizz [OPEN]

De vier felblauwe wieltjes van het skateboard raasde over de betonnen grond. De korte blonde haren van het meisje wapperde wild om haar hoofd bij elke keer dat ze zich afzette om sneller te gaan. Vluchtig keek ze over haar schouder naar de drie mannen die achter haar aan kwamen gerend. Ze leken niet echt vrolijk, sterker nog, ze waren behoorlijk pissig. Het was haar eigen schuld, maar toch ook weer die van hun. Ze had, uit een oude gewoonte, een appel van een kraam gepakt zonder te betalen. Doordat ze op haar skateboard was, daarom dus snel en de verkoper met iemand bezig was had ze verwacht dat niemand haar zou zien. De vrouw waarmee de verkoper aan het praten was had het echter gezien en vier agenten achter haar aan gestuurd. De mannen hadden achter haar aan gerend tot ze op een ander pleintje waren aangekomen. Daar was Avril haar typische krappe bochten gaan maken om de agenten heen en had ze het klokkenhuis op het hoofd van een agent kapot gedrukt. Daarna was ze er weer vandoor gegaan om er nu achter te komen dat de andere drie haar nog volgde. Vanuit haar ooghoek zag ze een redelijk smal zijstraatje, daar sloeg ze in om vervolgens vol tegen iemand op te knallen. De klap deed haar van haar skateboard afvallen, die zonder haar nog een stukje verder de straat in reed. "Dammit," siste het meisje terwijl ze met haar bruine ogen omhoog keek naar een van de agenten die achter haar was gaan staan. Dankzij een onverwachtse botsing was ze er bij, iets wat vroeger niet zou snel zou zijn gebeurd. De blondine moest toegeven dat ze het inmiddels wel een beetje verleerd was.

Daar zat ze dan, op de grond met een agent achter haar. Haar skateboard was een stuk verderop gerold, kans op ontsnapping 0. Lichtelijk geïrriteerd keek ze om hoog naar de mannelijke agent, hij was echter niet op haar gefocust maar het persoon waar ze tegen aan was gereden. 'Au.. Au..' Klonk er kreunend, een mannenstem. Verbaast keek Avril richting de jongen, hij rolde wat van zijn ene naar zijn andere zij en had zijn armen om zijn lichaam geslagen. 'M'n schouder.. M'n ribben. Zoveel pijn.' Wacht, wat? Zo hard had ze hem toch niet geraakt? Ze haalde, voor de agenten onmerkbaar, opgelucht adem bij het zien van een knipoog haar kant op. Dat kwam eigenlijk best mooi uit, iemand die mee speelde. Avril slaakte een geïrriteerde zucht. "Hallo gaan hem helpen dan," zei ze met een geïrriteerde en wat bezorgde stem tegen de agenten. De mannen leken even in paniek terwijl ze druk tegen elkaar fluisterde. Een van de mannen draaide zicht uiteindelijk om en liepen het steegje uit. Die ging waarschijnlijk weer verder met zijn werk. De andere twee gingen op hun hurken links en rechts van de jongen zitten. De blondine sprong overeind om met een paar snelle passen richting haar skateboard te lopen. De twee agenten zagen er wat onbeholpen uit naast de jongen. Op dit moment zou ze kunnen vluchten, maar de jongen die haar hielp achterlaten was ook geen goed plan. Als ze nou een longboard bij had konden ze er beide op om te vluchten, met z'n tweeën op een simpel skateboard zou niet meevallen. Kort dacht ze na over mogelijkheden om nu te doen, er kwam echter niet bepaald iets zinnigs uit. Hopelijk zou de jongen zijn plannen veder hebben uitgedacht dan die ene actie. Met het skateboard in haar hand liep ze terug richting de agenten en de jongen. Als dat maar goed zou komen.

'Nee! Van me afblijven!' Waarschuwde de jongen de twee agenten met een paniek in zijn stem. 'Ik kom zelf wel overeind,' vervolgde hij waarop hij moeizaam overeind kwam. 'Willen jullie even blijven zitten?' Vroeg de jongen vervolgens aan de agenten. Avril hield haar hoofd lichtelijk scheef, wat was hij van plan? 'Dan steun ik op jullie schouders...' Vervolgde hij waarop hij zijn handen op de schouders van de agenten zette. Vanaf een afstandje kon ze zien dat hij veel kracht op hun schouders zette zodat het voor hun zwaarder was. Van zijn lippen kon ze aflezen dat hij het woord 'rennen' playbackte. Meteen knikte Avril waarop ze haar skateboard voor haar uit rolde en met een paar snelle stappen er op stond. Binnen enkele secondes was ze het steegje uitgerold, waarna ze achterom keek. Please ren mee. Als hij nu opgepakt zou worden voor het helpen van haar zou haar schuldgevoel het weer van haar overnemen. Dat betekende nooit veel goeds. Als dat gebeurde werd ze vreselijk onvoorspelbaar en kreeg ze de vaagste ideeën om mensen te helpen. Die ideeën eindigde vaak dan ook nog in dat ze zelf ook weer in de problemen kwam.

Haar adem inhoudend keek Avril over haar schouder naar het steegje. Als de jongen er niet binnen drie secondes uit kwam ging ze terug. 3... Helemaal geen beweging. 2... De blondine stond als bevroren op haar skateboard door de adrenaline. 1... Een stem. 'De naam is Boo Boo,' hoorde ze de jongen roepen die vrijwel meteen daarna in beeld kwam. Boo Boo dus, grappige naam. 'Weet jij een goede escape route?' De agenten zouden inderdaad waarschijnlijk snel achter hun aan komen. Ze moesten dus wegwezen wilde ze niet alsnog worden opgepakt. 'Het verbaast me dat het werkte tho! Dankjewel voor het meespelen!' Vervolgde hij. Avril's ogen schoten ondertussen in het rond, ze was hier niet echt bekend dus moest ze nu creatief zijn. "Avril," stelde ze zichzelf eerst snel voor. "Grote groepen mensen werken," vervolgde ze met een knikje naar een grote groep mensen die om een paar straatartiesten heen stonden. Als ze daar in zouden gaan konden ze ongezien ergens langs wel ontsnappen. "Agenten zijn lomp, maar het was jouw acteerwerk. Anders zat ik nu ergens in een auto onderweg naar een bureau," vervolgde ze over haar schouder terwijl ze richting de groep mensen skatete*. Vlak voor ze bij de groep aan kwam maakte ze een soort sprongetje waarin ze haar skateboard mee omhoog trok. In plaats van het weer los te laten zoals het hoorde bij dat trucje hield ze hem vast en kwam ze weer op haar voeten terecht. Zo dook ze de groep mensen in.

{* = wtf mijn laptop zei dat dit goed was X"D }