It's raining men, hallelujah [&Nikita]

Kenia beet op haar lip en ging weer op haar strandhanddoek zitten. Het meisje haalde haar handen door haar haar heen en keek naar de zee. Ze had haar bikini onder haar gewone kleding aan, maar no-way dat ze haar kleding uit zou trekken. Het was het idee van Nikita geweest om naar het strand te gaan. Met wat moeite had ze Kenia mee gekregen. En nu baalde ze daar enorm van. Maar Kenia wist dat Nikita haar niet zou dwingen het water in te gaan. Althans, dat hoopte ze. Er waren best veel mensen op het strand, en dat maakte Kenia onzeker. Buiten het feit dat ze zichzelf gewoon veel te dik vond - en overtuigd wat dat anderen dat ook vonden, had ze ook weer verse littekens op haar benen staan. Ze droeg nu een lange broek, dus niemand zag het. Maar no way dat ze die broek dus uit ging doen. En daarbij waren zout water en wonden geen goede combinatie.

"Nee, ik vind het prima hier, Nikki. Wordt ik misschien nog eens bruin..." Kenia grinnikte om te laten zien dat ze gewoon vrolijk was. Ze wilde alleen haar kleding niet uit. Dat durfde ze niet. In hoeverre Nikita doorhad wat er bij haar speelde wist Kenia niet. Ze had niet het idee dat Nikki doorhad dat ze zo dwangmatig aan het afvallen was. Dat was wel beter, maar ergens voelde ze zich schuldig tegenover haar vriendin. "Jij mag gaan als je wilt he. Wie weet sla je een jongen aan de haak." Dat zou Kenia dus nooit gebeuren.

Nikita Allen schreef:

n i k i t a "Quote quote quote." Ze haalde haar schouders eens op. Als Kenia hier wilde blijven zitten ging ze zeker niet zelf het water in. Ze was hier samen met haar vriendin en die ging ze niet alleen achterlaten. En een beetje bruiner worden kon ook geen kwaad. Misschien kwam er zelfs nog wat lekkers langs lopen. "Jij mag gaan als je wilt he. Wie weet sla je een jongen aan de haak." zei ze wel gemeend. Nikki was altijd lekker losbondig et jongens en had eigenlijk overal schijt aan. Kenia was daarin tegen erg terug houdend. Nikki wist niet of dat door haar onzekerheid kwam of dat het ergens anders aan lag want het was gewoon een mooie meid om te zien. ’Nee joh, als die jongens ons hier zien liggen komen ze van zelf wel hierheen knipoogde ze.

"Nee joh, als die jongens ons hier zien liggen komen ze van zelf wel hierheen," zei Nikki. Kenia sloot haar ogen en schudde met een grijns haar hoofd. Ja, ze zouden naar Nikki komen ja. Dat zeker. Haar zouden ze nog niet eens zien. Kenia liet haar blik over het strand gaan. Hoewel het nog rustig was, zag ze inderdaad al wel een paar jongens. Maar naarmate ze dichterbij kwamen waren ze toch lelijk. Ze stootte Nikki met een grijns aan.
"Welk cijfer geef je die?" Het was iets wat ze vaker deden. Ze knikte met haar hoofd naar een jongen verderop.

Nikita Allen schreef:

Nikita Allen schreef:

n i k i t a "I'm a beast, I'm animal, I'm that monster in the mirror." Kenia sloot haar ogen en schudde met een grijs haar hoofd. Hoe zeker Nikki was, zo onzeker was Kenia. Normale vriendinnen zouden hier gebruik van maken, maar Nikki daar in tegen niet. Ze waren vriendinnen en goede ook, die deden dat niet. Ze zag in de verte een groepje jongens maar veel aandacht besteedde ze er niet aan tot Keen haar aantikte. "Welk cijfer geef je die?" zei ze terwijl ze met haar hoofd knikte naar de jongen verderop. Het waren de jongens die ze al eerder had gezien maar nu waren ze wat dichterbij. Ze keek even fronsend over haar zonnebril heen. ’Hmm, klein zesje, maar zijn vriend daarin tegen die helemaal achteraan loopt, pfoee! zei ze doelend op de jongen. ’Die met de blauwe zonnebril op, oh je die zn shirt uit doet daar.. zooo dat mag ie vaker doen