Studenten ID Leeftijd: 16 Favoriete les: Dancing Class Partner: See anybody could be good to you, you need a bad girl to blow your mind.
Onderwerp: I'm not the girl next door di jul 14, 2015 9:57 pm
I got ya going 90 on the highway, rolling up on the driveway See the look on my face, I'm not the girl next door
Straf. Pfff, straf. Waarom? Omdat ze niet naar de les ging. En er werd niet eens een uitzondering gemaakt omdat ze nieuw was! Sorry hoor, dat ze de lessen niet kon vinden. Nou was het natuurlijk ook weer niet dat ze haar best had gedaan om de lessen op te zoeken, want ja, als het voor Laetitia niet duidelijk stond aangegeven, dan ging ze er maar vanuit dat het niet verplicht was. Oké, nou was het ook wel weer een school, en lessen volgen was vaak wel iets dat van je verwacht werd als je naar een school ging. Maar hé, ze had ook niet echt iets van een rondleiding gehad ofzo, dus hoe kon ze dan weten waar alle lessen waren? Het was dat Boo Boo haar had verteld waar de danslokalen waren en dat ze zelf ontdekt had waar het muzieklokaal was, anders had ze nu vast ergens in Tokyo rondgelopen. Desalniettemin waren het een beetje zwakke excuses, dat moest ook Laetitia toegeven, en moest ze gewoon haar straf ondergaan.
Haar straf was dan ook wel echt de spannendste straf van allemaal: ze moest boeken op de juiste volgorde zetten in de bibliotheek. Alfabetische volgorde wel te verstaan. Daarom stond ze keurig netjes om half 9 in de bibliotheek, klaar om haar lot te ondergaan. “En als je klaar bent, heb ik misschien nog wel een klusje voor je” zei het oude vrouwtje van de bibliotheek. Met opgetrokken wenkbrauwen en getuite lippen draaide Laetitia zich naar het vrouwtje, die haar vriendelijk aankeek. Normaal gesproken was Laetitia wel vriendelijk tegen oudere mensen, maar op dit moment kon ze de vrouw echt wel schieten. “En voor hoeveel dagen had u gedacht dat ik dit moest doen?” vroeg Laetitia haar geïrriteerd. Het vrouwtje haalde haar schouders op. “Ik dacht dat je mij misschien wel tot het einde van het schoolj….” “TOT HET EINDE VAN HET SCHOOLJAAR?!” riep Laetitia verontwaardigd uit “U verwacht dat ik hier tot het einde van het schooljaar elke ochtend om half 9 sta?! Voelt u eens even aan uw hoofd, o my God, are you insane?”
Het oude vrouwtje sloeg eventjes verdrietig haar ogen neer. Een schuldgevoel bekroop haar lichaam. “Oké, oké, ik begin al” mopperde Laetitia en nam het karretje, dat voor vergeten boeken bedoeld was, van het oude vrouwtje over. Het zag er wel apart uit: het vrouwtje was klein en gebogen, terwijl Laetitia nog helemaal recht liep en op hoge hakken liep. “Begin hier maar” zei het vrouwtje toen en liep weer weg. “Oké…” bromde Laetitia. Rustig begon ze alle boeken recht te zetten en op de juiste plek te zetten. De leerlingen hier waren wel gestoord hoor, waarom zou je een boek dat begint met de letter “L” bij de letter “B” zetten? Laetitia keek verder. Ze zag nog meer boeken die allemaal niet bij de “B” thuishoorden. God, dit zou nog een hele lange dag gaan worden. Zachtjes zuchtte Laetitia en begon met een liedje mee te neuriën. “Ssssst, dit is een bibliotheek!” blafte het vrouwtje. Ze rolde met haar ogen.
Na iets dat ongeveer een uur leek te zijn, kwamen er een stel meiden haar gangpad binnen. Met een glimlachje keek ze de meiden aan, maar die negeerden haar compleet. O oké, rude. Maar dat was nog het ergste niet, ze zetten ook nog eens de boeken op totaal verkeerde plekken! “Meiden” zei Laetitia, voordat ze konden vertrekken “Zouden jullie alsjeblieft jullie boeken goed willen zetten? Dat scheelt mij weer werk.” Een van de meiden trok haar wenkbrauwen op. Laetitia wist al wat voor type dit was. Afkomstig uit Los Angeles, was helemaal nep, vond meiden uit New Jersey “sloeries”. “Luister Jersey Girl, volgens mij maak jij hier niet de dienst uit, maar ik. En ik ga jou vertellen waar ik dit boek ga neerzetten. Hier, namelijk.” En om haar woorden kracht bij te zetten, zette ze het boek random weg. Lachend verdwenen de meiden. Laetitia kookte van woede. Wat was dit voor stom gedoe. Ze was nog eigenlijk gek ook dat ze dit gewoon ging doen. Moest ze hier van leren ofzo? Doei.
En toen kwam er een kant van Laetitia binnen die ze nog niet had laten zien op deze school, maar die wel in haar zat. Met een flinke schuif van haar armen vielen alle boeken van de grond. Heupwiegend liep ze langs de rest van de kasten, zodat er meer boeken op de grond vielen. Ze plofte neer op het krukje dat bij haar boekenkast stond en geïrriteerd deed ze haar benen over elkaar. Niemand zou haar vandaag nog van deze kruk krijgen, niemand.