Chips ahoy mateys

Hij was naar een verkleedfeestje gegaan, wat in de eerste instantie heel leuk had geklonken. Hij had snel een piratenpak gekocht, had een biertje gepakt en was toen op weg gegaan. Het was best leuk, maar na elven sukkelde het toch een beetje in. Allan had na een tijdje toch besloten om terug te gaan.

Hoe hij bij de boerderij terecht was gekomen wist hij niet, en dat hoefde hij ook niet te weten. Ergens onderweg was hij zijn ooglapje kwijtgeraakt, en een harde windstoot zorgde ervoor dat zijn hoed volgde. Allan sprintte het achterna, maar besloot dat hij hem toch niet meer hoefde toen de accessoire in de paardenstront landde. Hij kreunde dramatisch toen er een paar regendruppels op zijn gezicht spatte.

~Eerste post voor Nikita Allen

Zijn hoofd kantelde naar boven toen het steeds harder begon te druppelen. Binnen een paar seconden was hij al aardig doorweekt. "Ik kan maar beter-" ‘Kom vlug in de auto idioot! Straks vat je nog kou!’
Een auto was ongemerkt zijn kant op gereden. De bestuurder had door een openstaand raampje geroepen. Allan probeerde naar binnen te gluren, op zoek naar een kidnap brigade. Na eventjes aarzelen besloot hij toch in te stappen. De deur knalde achter hem dicht en een onregelmatig gekletter op het dak was het enige geluid.

~Mijn god jouw sheet (♥ω♥ )

'Gaat het? Heb je het niet koud?' Hij schudde zijn hoofd en haalde nonchalant zijn schouders op. "Nah, niet echt," Het kippenvel op zijn armen bewees het tegendeel, maar hij was een kerel, hij kon wel tegen een beetje kou.
Desondanks zette het meisje de verwarming hoger, wat hij eerlijk gezegd niet zo erg vond. Toen ze hem een potje kauwgum voor de neus hield stak hij zijn hand uit, en gooide het in zijn mond. Hij nam even rustig de tijd haar te bekijken, en hij moest toegeven, ze zag er behoorlijk goed uit.
Maar hij niet hahahaha. "Ik eh.. Kom van een feestje," maakte hij haar even duidelijk. Allan wilde geen mongooltje lijken die midden in de nacht ging wandelen in een piratenpakje.

Allan glimlachte bij haar reactie. ‘Ik ben Nikita trouwens!’ De jongen knikte. "Ik ben Allan," Het duurde een paar seconden voor hij door had dat ze haar hand naar hem uit had gestoken. Hij schudde hem ietwat beschaamd.
"Ben jij toevallig nieuw?" Hij had haar nog nooit gezien, en dat verbaasde hem nogal. Zo'n godin kon je niet voorbijlopen zonder haar gezien te hebben.

’Jep, ben er net 3 daagjes om precies te zijn. Valt et zo op dan?' Reageerde ze met een knipoog. Allan haalde zijn schouders op. "Nah, valt wel mee. Ik heb je gewoon nog niet eerder gezien en dat verbaasde me wel." Hij volgde een regendruppel met zijn blik. Hij gleed langzaam omlaag, vermengde zich op een gegeven moment met een andere regendruppel.
Het deed hem aan iets denken, maar daar zou hij maar niet mee beginnen.

’Wat een rotweer is het ook’ Zuchtte Nikita. ’Moet ik je ergens heen brengen trouwens? Of..?' Oh yes dat kwam nog eens goed van pas. "Ik kan wel lopen, maar als je toch de tijd hebt zou ik het wel fijn vinden als je me naar gebouw 3 zou kunnen brengen," Allan glimlachte. Het ene moment stond hij in een grote plensbui, en het andere moment werd hij in de auto van een of andere godin naar zijn kamer gebracht.

Nikita Allen schreef:

Nikita Party like where gonna die young "Ik kan wel lopen, maar als je toch de tijd hebt zou ik het wel fijn vinden als je me naar gebouw 3 zou kunnen brengen," Glimlachte hij. Zelf grinnikte ze even. Dacht hij nou serieus dat zehem hier uit de auto zou dumpen en hem laten lopen, nee joh. ’Aah gek doe normaal, ik laat je met dit weer niet lopen! Zei ze terwijl ze de auto startte. En de motor even liet lopen. Uhm, de weg erheen weet ik wel maar het laatste stukje moet je even navigeren, waar gebouw 3 zit is een mysterie voor mij. Gelukkig was het niet zo heel ver rijden. En zouden ze er zo zijn. Ze liet langzaam de koppeling opkomen en met het gas zorgde ze ervoor dat de auto begon te rijden.

’Aah gek doe normaal, ik laat je met dit weer niet lopen!' Hij grijnsde ongemakkelijk. Natuurlijk was het hartstikke onbeschoft als ze hem uit de auto had gegooid, maar hij had zich makkelijk kunnen redden. 'Uhm, de weg erheen weet ik wel maar het laatste stukje moet je even navigeren, waar gebouw 3 zit is een mysterie voor mij.' Ze klootte wat met de koppelingen, en de auto kwam langzaam in beweging.
Hij bestudeerde zijn 'wond'. Een behoorlijk realistisch iets wat Jae op zijn arm had gekregen met een hoop tissues en make-up. Hij wilde niet weten hoe zijn vriend daar aan was gekomen, maar het was behoorlijk goed gelukt. Allan pulkte er wat aan, trok de stukjes papier los en liet ze op de grond dwarrelen.

Op een gegeven moment sprak Nikita. ’Oke vanaf hier moet je me even gaan helpen.. Hmm volgens mij hier naar rechts toch?'
"Ja, en dan de eerste afslag links." Ze reden een straat in met allemaal flats. De straten waren leeg, op een kat na. "Hier nog een keer rechts... En dan de tweede flat van links" Een grote plens water werd op het voetpad gegooid en de auto stopte een paar seconden later. Allan keek even naar het gebouw. "Bedankt voor de rit." Zei hij. "Wil je anders wat drinken?"

Nikita Allen schreef:

Nikita Party like where gonna die young Netjes reed ze de weg die Allen zei die ze moest rijden. Eerste links, keertje rechts en dan de 2e flat en ze waren er al. ’Oh, zo moeilijk was de weg toch nog niet..’ zei ze beschaamd. Ze was altijd zo slecht in wegen onthouden, daarom was haar tomtom ook haar beste vriend. Ze stopte naast het voetpad die voor de flat langs liep. ’Zo, dat scheelt wat lopen voor je’ grapte ze. "Bedankt voor de rit." Zei hij. "Wil je anders wat drinken?" vroeg hij vriendelijk. Ach waarom ook niet. Anders zat ze waarschijnlijk toch maar te niksen op haar kamer. ’Nou, klinkt als een leuk aanbod!’ zei ze gemeend terwijl ze de sleutel uit het contact haalde. Waarschijnlijk mocht haar auto hier niet staan, maar daar had ze even schijt aan. Ze wachtte tot Allen uit de auto stapte en volgde zijn voorbeeld.

’Nou, klinkt als een leuk aanbod!’ Ging ze op zijn aanbod in. Nikita liet de auto staan, stapte uit. Hij liep alvast aan naar het gebouw. Een tl-lamp knipperde aan en de schuifdeuren openden zich. Ze kwamen een halletje in met een hele rij intercoms. Het bananenblad dat naast de deur stond had de ruimte knusser moeten maken, maar zijn bruine bladeren hingen er vergeten bij. Allan opende een tweede deur, deze kwam uit op een trappenhuis. Hij keek achterop en greens naar het meisje. "Ik hoop dat je een beetje een goede conditie hebt"
Ze gingen vier verdiepingen omhoog. Tegen de tijd dat ze boven waren, moest Allan hijgend de trapleuning vastgrijpen om overeind te blijven staan. Als hij geen tijd had voor een lange warming up liep hij altijd een keertje op en neer over de trap.

Na een lange, kille gang met een vies, grijs tapijt en rare vlekken op de ooit witte muren kwamen ze bij een van de mooiste deuren aan van het gebouw. Hij was een maand geleden nog geverfd, in tegenstelling tot de rest. Allan rommelde wat in zijn zakken, Haalde er uiteindelijk een sleutelbos uit, en stak een van de sleutels in het slot. Toen hij de deur opende kwam een walm van aftershave en schmink hen tegemoet. Hij schopte snel een hoop kleren onder Jae's bed en opende een raam.
Het was een kamer die vrij ruim naar achteren door liep, de twee stapelbedden stonden tegenover elkaar, net achter de deur die naar de badkamer leidde. Verder naar achter stond een bureau dat nodig moest worden opgeruimd, en een zithoek. De stoel stond vol met verkleedkleren en de salontafel was bezaaid met schmink en kwasten.
Snel maakte Allan een beetje ruimte op de tafel en deed het af met een doekje. "Het is nogal rommelig," verontschuldigde hij zich.
De jongen liep naar een random koelkast die midden tegen de muur stond. Ernaast stond een bijzettafel met alle glazen er op. "We hebben cassis, cola, Jilz, Fanta.. melk? Eh, en we hebben ook biertjes," Hij pakte twee glazen, speurde de koelkast door. Voor zichzelf schonk hij cola in, genoeg alcohol vandaag.