This is probably where I'll spent alot of time.

A friend in needs a friend friend indeed.

Muziek dreunde luid vanuit zijn koptelefoon, die aangesloten was op zijn mobieltje. De jongen lag andersom op z’n bed. Zijn voeten naast het kussen en zijn hoofd aan het voeteneinde. In zijn handen hield hij een stressballetje van foam. Af en toe kneep hij erin, waarna hij ‘m tegen de muur aan gooide en vervolgens weer ving. Je kon wel stellen dat hij zich dood verveelde. Voor een moment waren Boo Boo’s gedachten dan ook geweest om Lester te gaan irriteren, aangezien die het enigste slachtoffer op deze kamer was. Maar dat kon hij hem niet blijven aandoen. Straks bleef hij nog alleen achter op deze kamer. Tenzij hij Lester zou vastketenen. Dat ondertussen de deur was geopend door een onbekend iemand, kwam pas laat aanzetten. Geschrokken schoot Boo Boo overeind, waarbij de koptelefoon af viel. Nieuwe kamergenoot? Vragend wierp hij Lester een blik toe, die naar beneden was gegleden. Ook die wist van niks, maar hoe meer zielen destemeer vreugde! ’Hee,’ begroette hij de nieuwe, wiens naam Stiles was. ’Welkom in ons nederig stulpje.’ Grijnzend maakte hij een overdreven buiging. Verveling deed wat met je. ’Boo Boo is de naam.’ Random gooide hij de stressbal aan de kant, niet kijkend waar die zou eindigen.  ’Alles goed? Moet ik je nog wat helpen slepen?’

A friend with weed is better.

 Vond hij het erg er nog een kamergenoot erbij te hebben? Nope. Juist gezelliger. Nu had hij niet één slachtoffertje, maar twee. Zo af en toe was Boo Boo net een hypere pup, die zijn overbodige energie kwijt moest doormiddel van dom klieren. Dit leek precies zo’n soort situatie te worden, al remde de jongen het nog wat af. Zijn blik volgde Lester’s bewegingen voor kort, waarna hij weer naar Stiles keek. Niet veel bagage. Beter. Bleef er meer ruimte over. ’Ja of je moet graag een bed met Lester willen delen,’ grijnsde Boo Boo. ’Heb je het in de winter maanden het in ieder geval niet koud.’  Beetje plagen was niet erg toch? Geen idee of de anderen het leuk zouden vinden, maar dat zou hij dan wel merken.  Boo Boo liet zich terug zakken op z’n eigen bed. ’Dus, kom je van een andere kamer af of ben je nieuw?’ Vroeg hij aan Stiles. ’Ik heb het geheugen van een zeef, dus sorry als ik je gezicht niet herken.’ Intussen had hij de muziek van zijn mobiel uitgezet. Scheelde batterij. Was hij verslaafd aan het ding? Wellicht een beetje.