Zero friends.

Student

Rustig ging hij zitten bij een cafeetje dat er gezellig uit zag. Een diepe zucht kwam er uit zijn longen, voor de zoveelste keer zat hij ergens alleen. Hij wist nu een beetje hoe het stadje eruit zag, en deze keer wist hij ook waar hij zijn jeep had laten staan, dat waren voordelen. Hij had een paar mensen leren kennen maar om nou elke dag met alleen meisjes om te gaan? Toen de vrouw kwam vragen wat hij wou antwoordde hij dan ook heel simpel. "Een colaatje." Hij was hier meer gekomen voor het uitzicht dan om echt wat te drinken, het gaf hem rust. Tenminste, als er niet weer een meisje kwam dat een drankje van hem zou willen hebben.

If you're going through hell
keep going

Stiles Stilinski

+Nikita

Student

Het was zoals gewoonlijk weer een saaie avond die ze in haar eentje doorbracht. Ze was hier nu nog net geen week en veel contacten had ze nog niet gemaakt. Ze had enkel een jongen van haar leeftijd ontmoet maar meer nog niet echt. Met de tassen vol kleren die ze hier in verschillende winkeltjes gekocht had baande ze zich een weg naar de straat waar alle leuke cafeetjes zich bevonden. Na al dat shoppen kreeg ze toch echt wel dorst. Ze was vandaag met de bus gekomen en had voor deze keer haar autootje laten staan. Het was niet zo’n probleem. De bus had een rechtstreekse verbinden met haar nieuwe school dus ze was er zo. Toen ze eenmaal in de straatkwam koos ze een leuk knus café uit waar ze direct aan de bar ging zitten. Heel druk was het er niet, enkele tafeltjes waren bezet en er zat naast haar een jongen aan de bar. Ze nam plaats op een barkruk en vrijwel direct kwam een vrouw vragen wat ze te drinken wilde. ’Doe mij maar een biertje!’ zei ze vriendelijk. Ze liet haar blik even naar links afdwalen waar de jongen zat en ze bekeek hem door haar ooghoeken eens goed. Verkeerd zag hij er zeker niet uit. Het duurde niet lang tot haar biertje voor haar neus werd neergezet. Ze pakte het glas op en draaide een kwartslag naar de jongen toe. ’Proost eh!’ zei ze terwijl ze haar glas hief.

Student

Hij bestad niet bepaald aandacht aan het feit dat er iemand naast hem was komen zitten, of dat ze de hele bar bij elkaar schreeuwde. Tot hij in zijn ooghoek zag dat ze zich naar hem draaide en tegen hem praatte. "Proost." Glimlachte hij een beetje awkward. Damn, hij moest echt met goed uitziende meisjes om zien te gaan of hij groef zichzelf nog dieper de grond in.

Student

Aandachtig wachtte ze op het antwoord van de jongen. Hij zag er verveeld en eenzaam uit. Bingo, want Nikki had het zelfde probleem. Misschien konden ze elkaar ermee helpen. Echter leek de jongen niet zo geïnteresseerd overkomen totdat ze een reactie kreeg. ’Proost’ kwam er op een awkward manier uit. Nikki grinnikte zachtjes. Hoe cute dat was als een jongen zich awkward voelt in een gesprek. ’Stoor ik je met mijn gezelschap? Anders ga ik wel ergens anders zitten hoor, geen probleem! vroeg ze vriendelijk terwijl ze een glimlach op haar gezicht toonde en een slok nam van haar biertje.

Student

Hij bloosde licht toen ze grinnikte, uhm... Had hij nou weer wat fout gedaan? Zijn ogen werden groot. "Oh, nee nee nee hoor! Ik uhm... Kwam ik niet zo vrolijk over? Haha! Ik... Ja, was een beetje verloren in gedachtes. School is stresvol en ik heb nog geen les gehad." Grinnikte hij en bekeek het meisje even goed. Ze zag er vriendelijk uit, en knap was ze zeker ook. "Ik haat nieuw zijn." Vervolgde hij met een scheef glimlachje.

Student

Ze keek toe hoe zijn wangen langzaam roze kleurde van het blozen. Het kwam over of hij wat onzeker was en zijn antwoord bewees haargedachtes weer. Stotterend reageerde hij op de vraag of ze weg moest. Hij gaf toe dat hij wat verloren was in zijn gedachtes wat een hoop duidelijk maakte. Had ze zelf ook wel is last van. ’Ik haat nieuw zijn.’ vervolgde hij met een scheef glimlachje. Nikki had precies het zelfde probleem, ze had eindelijk een lotgenoot gevonden waarmee ze samen kon haten om het zo maar te zeggen. ’Ik herken je probleem meteen! Ga je ook naar Pacific High? Ik ben namelijk ook nieuw, net 2 daagjes hier in de stad. Vertelde ze enthousiast. Ze was blij dat ze hem aan had gesproken. Eindelijk iemand die haar misschien begreep. ’Hoelang ben jij er al? Heb je al kamer genoten enzo?’ Vroeg ze nieuwsgierig.

Student

Oke, dat was een gigantische opluchting. Misschien kon het toch wat minder... Awkward worden nu ze hetzelfde probleem hadden. "Yep! Pacific High it is. En, welkom, denk ik? Ik ben er twee dagen langer." Grinnikte hij, twee dagen langer maar waarschijnlijk had zij al meer succes. "Kamergenoten heb ik, sinds gister. Ik weet niet zo zeker wat ik van ze moet vinden... Of wat zei van mij vinden. Volgens mij denken ze dat ik net iets te luidruchtig ben." Vervolgde hij, en haalde zijn schouders op. Zou hem het wat schelen dat hij meer geluid maakte.

Student

Hij vertelde dat hij er 2 dagen langer rond liep dan Nikki zelf. Echt op zijn gemak voelde hij zich volgens mij nog niet want hij was er niet zo enthousiast over. Ze knikte als teken van begrip. "Kamergenoten heb ik, sinds gister. Ik weet niet zo zeker wat ik van ze moet vinden... Of wat zei van mij vinden. Volgens mij denken ze dat ik net iets te luidruchtig ben." Zei hij terwijl hij zijn schouders wat ophaalde met als bedoeling dat hem toch niet veel uit maakte. Nikki grinnikte zachtjes. Ze vond hem nu al leuk! ’Nou dan ben je al verder dan mij! Ik heb niet eens kamergenoten.. Lekker jezelf blijven en niks geven om wat anderen vinden, dan overleef je het beste!’ Zei ze lachend en knipoogde een keer naar hem. ’Oh, ik ben Nikita trouwens, maar je mag me Nikki noemen.’ Zei ze enthousiast. Ze wilde nu wel eens weten met wie ze te maken had.

Student

Haar vrolijkheid sloeg echt over op hem- het maakte hem ook wat vrolijker. "Dat klopt." Grinnikte hij op haar... Hoe moest je het noemen? Opbeurende woorden ofzo. Nikita, oke, dat kon hij nog wel onthouden. Hij knikte even en realiseerde zich toen dat ze natuurlijk van hem verwachtte dat hij zich nu ging voorstellen. "Stiles. En uhm, gewon Stiles."

Student

Hij knikte even dat hij nu wist wat haar naam was. Het duurde enkele seconde voordat hij zich ook voorstelde. Stiles was zijn naam. Een niet echt algemeen bekende naam die je vaak hoorde, tenminste Nikki had de naam nog nooit gehoord. 'Aangenaam Stiles, leuk je te ontmoeten!' zei ze met een oprechte glimlach. Nu kon ze eindelijk zeggen dat ze iemand echt had ontmoet. En hij was ook nog is aardig! Ze nam nog een slok van haar bier waar door het glas nu leeg was. 'Lust je ook nog iets? Ik trakteer!' Vroeg ze aan hem terwijl ze de barvrouw al wenkte om te komen

Student

Weer die vrolijkheid. Geweldig, vond hij het. Door haar vraag keek hij wat verward, een "euuh..." geluid ontsnappend. De barvrouw stond er al, Stiles krabte even op z'n achterhoofd. "Mij ook maar een biertje dan." Hij glimlachte en draaide zich weer om naar Nikki zodra ze uitgepraat was. "Dus, hoe ben jij op Pacific High beland?"

Student

Nikita Allen schreef:

De barvrouw stond al snel voor haar neus en ze bleef Stiles even vragend aankijken. Hij krabte even op zijn achterhoofd en bestelde uiteindelijk een biertje ’Voor mij ook nog een!’ zei ze vriendelijk terwijl de vrouw een knikte gaf en wegliep. "Dus, hoe ben jij op Pacific High beland?" Even moest ze nadenken hoe het ook alweer zat. ’Nou het komt erop neer dat we verhuisd zijn en mijn vader graag had dat ik naar deze school ging, iets met goede aanbeveling ofzo blah blah.. En natuurlijk heb ik dan niks meer te zeggen, geven ze me een auto en hoor ik weer 3 maanden niks van ze.. Oke to much info eigenlijk. Achja zo was het nou eenmaal. Haar vader kocht haar om met allerlei dure spullen. Oh we zijn er niet met je verjaardag maar hier heb je mijn creditcard dus ga maar schoppen ofzo.. Ja daar zeg je geen nee tegen. ’Sorry voor al deze info, het zit me nogal hoog.. bekende ze eerlijk tegen hem ’Maar waarom ben jij hier dan eigenlijk?’

[/b]

Student

Hij fronste even, een slechte relatie met ouders zou niemand moeten hebben. Hij schudde met zijn hoofd. "Dat maakt toch niet uit, ik hoop dat het allemaal wat beter gaat komen tussen jou en je ouders." Knikte hij, hij had een drang om haar te omhelzen maar hij liet dat. "Oh, uhm, nou ja, het is allemaal best moeilijk voor mij en me vader. Hij heeft hier een baan als deputy en de kans is groot dat hij sherrif word. Dat konden we niet laten liggen." Hij wou het niet over zijn moeder hebben, en hoopte een klein beetje dat ze er niet om zou vragen. Al had hij maar vage herrineringen van haar, het deed pijn om te weten dat hij d'r niet had. Hij probeerde met zijn ogen te seinen dat ze er niet over verder moest gaan.

Student

Ze glimlachte bij zijn woorden. Het vrolijkte haar toch wel wat meer op toen hij zijn begrip toonde. ’Nee klopt, bedankt!’ zei ze oprecht. Ze luisterde even naar zijn verhaal over zijn vader als sherrif. ’Dat is inderdaad echt een kans die je niet kan laten liggen.’ knikte ze begrijpend. Stiles begon zelf niet over zijn moeder en volgens nikki wilde hij er ook niets over kwijt dus begon ze er ook niet meer over. Eindelijk kwam de barvrouw terug met de 2 biertjes voorhaar en Stiles. Ze nam meteen een slok en voelde vat er op haar bovenlip een strook wit schuim bleef zitten wat deed leken of ze een snor had. Ze liet het zitten een keek Stiles aan om te kijken wat hij er van zou zeggen.

Student

Hij was blij dat ze zijn teken snapte en wou bijna opgelucht zuchten, al deed het biertje voor zijn neus hem stoppen, hij wou net een slok nemen toen hij in een deuk lag om Nikita, en schudde wat heen en weer met zijn hoofd. "Heel charmant hoor." Grinnikte hij.

» Friends and Enemies
» Friends are like a good bra, supportive, hard to find, and always close to your heart!