{open} Lost in this maze

Student

{ Outfit }

Met grote passen kwam ze het gebouw in. Haar bruine haren over haar schouders terwijl ze wat boeken in haar handen had. Ugh, waar was haar kluisje ook alweer? Ze probeerde zo nonchalant mogelijk om zich heen te kijken. Was ze hier al niet eerder langs geweest? Ze had zin om gewoon haar boeken op de grond te gooien. Klaar, daar liggen ze wel goed. Helaas had ze ook de boeken nodig voor de volgende les. Met haar hand in haar haar probeerde ze een houvast te vinden in de omgeving, maar niks leek op wat ze eerder had gezien. Ze onthield een kluisje waar iets van een hartje opgeplakt zat en besloot toen naar rechts te lopen. Het kluisje van helemaal linksboven in blok 4 was het, maar waar het was... uhm tja dat was niet duidelijk. Nieuw zijn op school had zijn nadelen, een daarvan was dit voorbeeld. Tot nu toe hadden wat leraren haar geholpen, maar nu was ze alleen en dat ging niet zo geweldig. Haar ogen hield ze op de nummertjes van de blokken. Blok 2 was ze nu, maar zodra ze deze kant op ging was het 1. Nee, dat was niet goed. Maar aan de andere kant hield de gang op. Een beetje geïrriteerd sloot ze haar ogen en legde haar hand op haar voorhoofd. Ze keek naar beneden terwijl ze nadacht. Ze was er al eens geweest. Er was toen een jongen die het kluisje onder haar kluisje had en er hadden ook wat meisjes gezeten in dat blok. Alleen het uiterlijk van de anderen kon ze niet voor ogen halen. Moest ze nu iemand gaan aanspreken? Maar er waren geen leerlingen in de gang. Haar rooster was een beetje apart op het moment en eigenlijk zou ze nu les moeten hebben, maar ziekte van de leraar hadden de les doen vervallen. Nou genoeg tijd had ze zeker. 'Zijn er anderen?' vroeg ze zich af terwijl ze om zich heen keek. Toen er een ander om het hoekje liep twijfelde Lizz voor geen seconde. Met een paar stappen stond ze voor de ander. "Uhm...sorry?", vroeg ze nog netjes met haar sterk Brits accent.. "Zou je me kunnen helpen met het vinden van mijn kluisje?" Ze lachte om haar eigen domheid. Hopelijk zou dit mens de link al snel leggen dat ze nieuw was.

{ open

Student

Outfit
Hoelang was hij hier nu al … 3 kleine weken? Het stond hem wel aan, grotendeels omdat zijn ouders terug in Engeland zaten en ze zich blijkbaar geen zorgen maakten om hun zoon. De enigen die hij hoorde waren zijn beide broers via Skype en zij stelden hem op de hoogte van hoe het terug in Engeland was. Hij mistte het wel … voor een deel. Hier was alles zoveel anders, zijn beleefdheid en etiquette werd oprecht op prijs gesteld en de enorme vrijheid en diversiteit was langzaam voor Hal gaan wennen. Nu drie weken later voelde hij zich hier volkomen normaal en genoot haar van de vrijheid die Amerika hem schonk.

Zijn les was al even geleden geëindigd en zijn dag zat er met dit laatste uur op, hij had de hele middag vrij en was van plan daar gebruik van te maken. Toch was hij een half uur nagebleven in het lokaal om zijn kunstcatalogus uit te breiden met het stuk dat ze in de les besproken hadden. Hij bundelde zijn map samen en trok zijn leren schoudertas over zijn schouder. Hij schoof zijn zonnebril op zijn keurig naar achter liggende haar en liep het lokaal uit. De gangen lagen er stil en verlaten bij, iedereen was al naar de nieuwe les of in de kantine of in hun kamer. Lege gangen waren angstaanjagend, Hal kon niet zeggen waarom maar er kwamen altijd wat enge horrorbeelden bij hem op als hij het geluid hoorde van zijn galmende schoenen. Toen hij de hoek om kwam om richting zijn kluisje te lopen hield een jongedame hem tegen. En wat het eerste was dat Hal merkte was haar perfecte Britse accent. Het was alsof ze voorbestemd waren elkaar tegen de komen. Hoe graag Hal hier was, hij mistte Britse mensen voor een deeltje wel. ‘Een landgenoot.’ Was het eerste wat hij zei met dezelfde nauwkeurige Britsheid in zijn stem, hij greens, een enthousiaste open glimlach en keek naar haar blaadje waar de nummer van haar kluisje op stond. ‘Tuurlijk wil ik helpen, Hal trouwens, aangenaam.’ Hij boog oprecht beleefd en wees haar de juiste kant op. Zijn kluisje was namelijk ook die kant uit. ‘Nieuw veronderstel ik, exact drie weken geleden stond ik in dezelfde situatie.’ Knipoogde hij terwijl hij wees beleefd de bocht om wees, een andere gang in …

Student

De jongen begon al snel met praten, maar het was niet echt een antwoord geweest. Toch kreeg ze een glimlach op haar gezicht van het accent die hij had. Een landgenoot inderdaad. Oh ze miste de manier van praten verschrikkelijk. Het had als thuis geklonken en tja, de Amerikanen klonken gewoon zo anders. 'Mooi, op hun eigen manier', zoals zij het altijd aan ze beschreef. "Er zijn nog mensen met het correcte accent hier", zei ze met de glimlach nog op haar gezicht. De jongen voor haar glimlachte ook en keek op het blaadje die ze vast had. De Britse jongen boog kort nadat hij had gezegd dat hij haar wou helpen en daarbij had hij zich ook voorgesteld. "Aangenaam Hal." Ze gaf een kort knikje met haar hoofd. "Lizzy is de naam, maar Lizz is prima. Tja, zij moest zichzelf ook voorstellen. Met haar boeken nog in haar hand begon ze te lopen naar de plek die hij aanwees. Lizz luisterde naar wat Hal zei terwijl ze goed bleef kijken naar alles om zich heen. "Nieuw veronderstel ik, exact drie weken geleden stond ik in dezelfde situatie." Zijn manier van praten ging gewoon zo veel beter qua verstaan en ze werd ook wel blij van het feit dat ze niet de enige Brit op school was. "Dan moet je goed weten hoe ik me nu voel", zei ze met een korte lach erachteraan. Hal wees beleefd een andere gang in en ze volgde zijn hand. "Het is een erg complex gebouw dit." Haar ogen gingen over de omgeving en ze probeerde zoveel mogelijk punten te vinden die ze kon onthouden. "Nou, voor nieuwelingen." Ze keek hem weer beleefd in de ogen, daarna liet ze haar ogen weer over de omgeving gaan.

Student

Outfit
Je kon niet raden hoe blij Hal was met deze “ontdekking”. Een ander Brit hier op school die geen leerkracht was en met dezelfde perfectie sprak. Dit maakte zijn, al redelijke goede dag, nog beter. Iemand van dezelfde roots bij je in de buurt hebben maakte hem voor een deeltje opgelucht want geef zelf toe … Amerika had toch zijn rare gewoontes. De koffie was hier niets, de thee was nog veel slechter en verder liepen ze hier met van die rare kleding rond, daarmee bedoelde hij twee verschillende kniekousen of amper kleren aan. De eerste week puilden zijn ogen uit terwijl hij alle gewoontes probeerde op te nemen. Gelukkig had niets van deze Amerikaanse school hem om omgevormd tot iemand die hij niet wou zijn. Hij droeg nog steeds de casual keurige outfits die hij in Londen ook droeg, hij zag er nog steeds onberispelijk uit en was zijn beleefde hoffelijke zelf.

‘Correcter kan ik niet zijn.’ Glimlachte hij met een charmante glimlach eigen aan Hal. Ze stelde zich voor als Lizzy maar werd liever Lizz genoemd. ‘Aangenaam Lizz, welkom op Pacific High.’ Hij toonde in een wijd gebaar de school bij wijze van antwoord. Terwijl hij haar keurig door de gang van wierwarren bracht zei ze hoe ingewikkeld het hier wel niet was, Hal knikte instemmend. ‘Ik vond mijn eigen kamer niet toen ik hier net aan kwam.’ Bekende hij. Ze kwamen in een gang uit met allemaal kluisje. ‘Jouw kluisje is aan deze kant.’ Hij wees het correcte kluisje aan en liep zelf een eindje verder naar zijn eigen kluisje. ‘Heb je lessen deze middag?’ Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij zijn boeken weg stopte en het kluisje sloot. Hij wandelde terug naar haar kluisje en leunde tegen de anderen aan. ‘Anders geef ik je een volledige rondleiding.’ Bood hij vriendelijk aan. Hij wilde tijd doorbrengen met een echte Brit, dat was goed voor hem, hij had het nodig…

Student

Hal knikte instemmend. "Ik vond mijn eigen kamer niet toen ik hier net aan kwam." Natuurlijk niet. Als nieuweling kon je hier bijna niks vinden, dus gelijk had ie. "Die moet ik ook nog weten te vinden", zei ze lachend. Ze liepen een gang in waar vele kluisjes stonden. Links en rechts en ze herkende wat delen van de gang. Al leek het deels nieuw. Waarschijnlijk was dat zo, omdat ze teveel op andere dingen aan het letten was vorige keer. Nou nu was ze alles in zich op aan het nemen. De weg hiernaartoe, maar ook de kluisjes en de mensen. Hal wees naar haar kluisje en ze herkende het bijna meteen. Al was het alleen de buitenkant. Met wat duwen en trekken kreeg ze het open en legde voorzichtig haar boeken in het kluisje. Zou ze haar volgende boeken nu al pakken? Ze had pas over verschillende uren weer een les. Haar ogen zochten weer naar Hal die een eindje verder stond, bij -blijkbaar- zijn eigen kluisje. "Heb je lessen deze middag?" Net toen ze wou zeggen dat ze nog een les had keek ze nog even naar haar rooster. De les die als laatste werd gegeven werd gegeven door een leraar die ze herkende van een vorige les. Werd een vorige les ook door die leraar gegeven? Opnieuw ging ze over het deel van de leraren van het roostertje. Bij de les die ze nu zou moeten hebben stond dezelfde leraar. Die leraar was er niet. Nou dat was haar verteld. Voorzichtig sloot ze haar kluisje en ze zag Hal tegen de kluisjes aanstaan achter het deurtje. Het enige wat ze nog in haar handen had was dat blaadje en ze hield het kort voor haar neus, voordat ze het omdraaide en aan de jongen voor haar liet zien. Met haar zij ging ze tegen de kluisjes aan staan, zoals hij ongeveer leek te doen. "Mij is verteld dat deze leraar..." Ze wees de naam van de leraar aan op het blaadje. "Niet aanwezig zou zijn." Ze liet hem kort kijken naar de naam en daarna vouwde ze het blaadje zorgvuldig op en stopte ze het in haar zak. "Als dat zo is heb ik geen lessen namelijk en een rondleiding zou ik zeker kunnen gebruiken.", zei ze nog met een glimlach op haar gezicht. Een rondleiding ging ze niet afslaan en zeker niet na dit probleem die ze had gehad. Anders zou ze er nog zoveel van krijgen en Hal zou er niet elke keer staan om haar weer te helpen, dus een rondleiding was meer dan fijn. En zeker als het een Brits iemand was die het haar gaf.

Student

Outfit
Hal glimlachte meteen spontaan toen ze aangaf dat ze haar slaapkamers ook nog moest weten te vinden. De school was dan misschien een samenkomst van verschillende creatieve stijlen maar hun infrastructuur, planningen en organisatie was alles behalve dat. Hij wist dat er in Engeland meestal één gebouw was, hoogstens twee met duidelijke aanwijzingen. Hier waren er vijf gebouwen … vijf … en geen duidelijke aanwijzing. Hal had voor het gebouw van de slaapkamers gestaan toen hij vroeg waar ze waren, hij had geen sterk oriëntatie vermogen maar zo achterlijk was hij nu ook niet dus het lag echt wel aan de school. Dus hij was bereid Lizz de hele toer te geven, inclusief met haar lunchen en haar spullen naar haar kamer brengen, want dat was wie Hal was, een gentlemen, een echte Brit.

Hij trok zijn schoudertas beter over zijn schouder terwijl ze bezig was in haar kluisje haar boeken te ordenen. Gelukkig hadden ze hier niet veel boeken, de lessen waren vaak praktijkgericht en daar was Hal blij om geweest, de vorige school waar hij had opgezeten had een verschrikkelijke obsessie aan catalogussen en cursussen van drie kilo zwaar. Hal keek met een kleine glimlach toe hoe ze het papiertje bestudeerde en het uiteindelijk zijn kant op draaide terwijl ze op dezelfde manier tegen haar kluisje aan leunde als hem. Toen ze begon te praten, greep hij het papiertjes zachtjes vast en bekeek het in een snelle blik naar de desbetreffende leerkracht. ‘Hij is inderdaad ziek, soort van, depressie, rugklachten, hij is een beetje,’ Hal zweeg en drukte zijn wijsvinger tegen zijn hoofd, ze zou wel begrijpen wat hij bedoelde. ‘Ik volg ook beeldende vorming dus we hebben wat lessen samen.’ Merkte hij gelijk op terwijl ze haar papiertje samen vouwde. Hal drukte zijn lichaam van de kluisjes af en wees de gang in. ‘Ik geef je die rondleiding met plezier.’ Zei hij beleefd terwijl begon te wandelen. ‘Hoe komt het dat je hier terecht bent gekomen?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Je verhuisde niet naar Amerika voor je plezier, of je wilde carrière of je had een doel …

Student

Hal legde uit dat de leraar een beetje gek bij zijn kop was met een gebaar en Lizz keek hem aan met een grijns. Zal vast wel kloppen. Zeker fijn dat ze dan geen les van hem had. Lizz ging weer normaal staan en met haar hand greep ze al haar haar bijeen om het over haar schouder te leggn Hij maakte een soort opmerking over dat hij ook beelden vorming volgde en ze dus lessen samen hadden. "Oh leuk! Dan kan je me daar nog eventueel helpen", zei ze met een klein lachje erachteraan. Ook Hal ging normaal staan en liep rustig weg. Lizz volgde hem. Ze had geen idee waar ze heen gingen, maar het zou wel goed zijn. Dat liet ze dan ook aan hem over. Met haar ogen op zijn benen gericht volgde ze hem en ze bleef hem even stil volgen. Ze was er meer dan blij mee dat ze een rondleiding kreeg. De leraren hadden haar alleen haar kluisje en kamer laten zien, verder mocht ze het zelf uitzoeken. Nou, bedankt. Gelukkig waren er aardige leerlingen hier op school, maar als dat niet het geval was geweest was het heel wat moeilijker geweest. Al snel klonk zijn Britse stem weer en Lizz keek op om hem beleefd aan te kijken. Kort richtte ze haar ogen op het plafond. "Moeder kreeg werk aangeboden hier", zei ze op een niet erg geamuseerde toon. Het was dan ook niet geweldig of zoiets. Ze was liever in Londen gebleven. Lizz richtte haar ogen weer op zijn benen. "Ik was liever thuis gebleven." Ze keek weer op. "Ik moet er nu maar het best van maken." Een glimlach speelde kort rond haar lippen en daarna keek ze weer naar zijn benen.

Student

Outfit
Haar opmerking over het feit dat hij ook in de lessen haar kon bijstaan vond ze geweldig, aan de glimlach te zien althans. ‘Wie zegt dat ik dan nog wil.’ Reageerde hij meteen quasi nonchalant. Hij keek haar aan en glimlachte geamuseerd. ‘Ik help je door het hele jaar heen als je dat wenst.’ Verbeterde hij zichzelf dan. Ja, want zo was Hal, dat zou hij daadwerkelijk doen. Zeker voor iemand van zijn thuisland als Lizz. Hij hield er de pas wat in zodat ze naast hem kon lopen terwijl hij afdraaiden naar de grote inkom vanwaar ze waarschijnlijk was gestart voor ze haar weg verloor. Het was nog steeds heel rustig, de meesten zaten in de kantine, waar je het lawaai zo vandaan kon van horen. Lizz vertelde over haar moeder en Hal trok gelijk een begrijpelijk gezicht. ‘Ik ken het gevoel.’ Zei hij meteen steunend. ‘Mijn ouders dachten hier carrière te maken dus zijn ik en mijn broers maar naar hier verhuist. Tot ze drie weken geleden besloten dat het toch niet zo’n succes was en ze me van de ene school op de andere staken zodat ze terug konden keren naar Londen. En ik blijf achter, voorlopig. Het studieaanbod is hier iets beter, daarna keer ik gewoon terug.’ Wees hij over zijn schouder als gebaar dat het niet lang zou duren voor hij weer op het eerste beste vliegtuig zou zitten naar huis eens hij hier klaar was. ‘Het went wel, uiteindelijk. Het is een aanpassing maar het valt hier goed mee.’ Glimlachte hij bemoedigend. Als hij hier net zou gezeten hebben en Lizz hier langer was zou hij verdomd blij zijn dat hij haar had als enige deftige vergelijking voor thuis. Dus hij hoopte dat hij dat voor haar kon zijn, een steunpaal.

‘Goed,’ hij bleef in één van de hoofdgangen staan en wees voor zich uit. ‘Onthaal, lerarenkamer, lounge en daar heb je de ziekenboeg.’ Wees hij de eerste kantoren en ruimtes aan. ‘Het kabaal komt van de kantine. Verder heb je hier nog wat gewone leslokalen.’ Hij begon langzaam weer te lopen terwijl hij kort knikte naar één van de docenten voor hij verder ging met zijn uitleg. ‘Eerste verdiep zijn de meeste gewone leslokalen voor de gewone vakken. Tweede verdieping is kunst en beeldende vorming, wat jij volgt. En derde verdiep is muziek. De danslokalen liggen in de kelder.’ Hij zweeg even en keek haar afwachtend aan terwijl ze samen verder wandelde. ‘Ik ben blij dat de dans en muziek lokalen ver uit elkaar liggen, het is hier al heksenketel genoeg.’ Knipoogde hij. Hij bleef even staan bij de kantine zodat ze binnen kon kijken. ‘Het eten is oke, de thee is verschrikkelijk. Maar ik laat thee overkomen uit Londen dus als je hunkert achter die verschrikkelijke goede kop thee, je weet me te vinden. Heb je honger trouwens? Anders eten we eerst wat voor we verder gaan?’ Zelf was voor hem een appel voor onderweg voldoende maar hij was haar gids dus als ze honger had zou hij mee eten met haar …

Student

Hal vertelde over zijn ouders en het meisje luisterde nieuwsgierig mee met haar ogen op de grond gericht. Tja of zij terug zou gaan was nog niet duidelijk. Ze moest dan ook nog zien of dit wat ging worden, maar haar moeder leek het zeker naar haar zin te hebben. "Het went wel, uiteindelijk. Het is een aanpassing maar het valt hier goed mee." Het meisje keek hem over haar schouder aan en knikte. "Hoop dat je gelijk hebt."
Ze liepen een tijdje door en toen ging hij ineens stilstaan. Lizzy had het wat laat door en liep dan nog ook een paar stappen door, daarna pas draaide ze zich geschrokken om. Hij wees naar voren en Lizzy volgde zijn vinger met haar ogen. "Onthaal, lerarenkamer, lounge en daar heb je de ziekenboeg." Opnieuw knikte Lizzy. "Handig om te weten." Zijn stem klonk al snel weer en Lizz keek terug naar hem. Hij verklaarde het kabaal die ze hoorden en vertelde over wat klaslokalen die er ook lagen. Een docent kwam langslopen en glimlachte naar ze. Hal knikte naar hem en het meisje glimlachte netjes terug. De stroom aan informatie die uit zijn mond kwam was veel en ze probeerde alles in haar hoofd 'op te schrijven' alsof ze het zo beter kon onthouden. "Het eten is oké, de thee is verschrikkelijk. Maar ik laat thee overkomen uit Londen dus als je hunkert achter die verschrikkelijke goede kop thee, je weet me te vinden." Ze liet haar ogen rollen en lachte. Natuurlijk deed hij dat, als een echte Engelsman. Je had ook verschrikkelijke mannen in Engeland, zoals overal, maar Hal was echt typisch Brits. Of ze wat wou eten? Uhm. Haar blik ging over het eten. Met een paar grote stappen stond ze voor de fruitmand en koos een groene appel uit, de rode appels zagen er niet geweldig uit in haar ogen. Het meisje draaide zich weer om en liep naar Hal terwijl ze de appel liet zien. "Dit is meer dan voldoende"

{ Heel laat & kort sorry. ;-;

» And baby, it's amazing I'm in this maze with you, I just can't crack your code.
» h u r r i c a n e [art shop - open]
» [Open] There goes the first impression.
» {OPEN} Let's clean
» Night Owl { OPEN