And baby, it's amazing I'm in this maze with you, I just can't crack your code.

Nu ze Boo Boo had om haar naar de danslokalen te leiden, was het nu alleen nog tijd om de plek naar het muzieklokaal te vinden. Niet dat Laetitia ook maar één instrument kon bespelen, ze vond zingen wel heel erg leuk en ze had van iedereen ook wel gehoord dat ze er goed in was, dus daarom wilde ze ook dat blijven trainen. School had haar nooit heel erg geboeid, alleen haar creatieve uitspattingen was voor haar wat telde. En dit keer bleek het geluk ook nog een beetje aan haar kant te zijn, want deze keer was het niet moeilijk om een lokaal te vinden die geschikt was voor haar behoeftes. Snel was ze er in geschoten, voor dat iemand anders de kans had om voor te piepen. Niet dat ze het diegene niet zou gunnen…maar je weet wel, je moest natuurlijk ook een beetje goed voor jezelf zorgen en zorgen dat je zelf ook goede dingen kreeg. Relaxed liep Laetitia verder het lokaal binnen, haar ogen gleden eerst even spiedend in het rond of er geen enge stelletjes dingen aan het doen waren die het daglicht niet konden verdragen.

Laetitia besloot dat de kust veilig was en liep nog verder het lokaal in. Ze plofte op een tafel neer. Vandaag was het een rotdag. Het regende buiten. Daardoor had ze wel lekker kunnen uitslapen, maar moest ze de rest van de dag binnen doorbrengen. En als je uit Atlantic City kwam, was je gewoon niet graag binnen. Toch was haar comy oufit (zwarte leggings, want fuck de rules, een hoody en lekkere sneakers) niets verkeerd. In haar telefoon was ze op zoek naar het liedje dat ze wilde oefenen. Het was al een tijdje geleden dat ze gezongen had, en omdat ze geen instrumenten kon bespelen, moest ze het accepteren als het niet in één keer goed zou gaan. Laetitia was relaxed, het zou haar niet heel erg veel uitmaken. Van zingen zou ze later niet haar beroep willen maken, van dansen wel. Als het dansen niet in één keer goed zou gaan, zou Laetitia daar echt van gebroken zijn.

Uiteindelijk vond ze het juiste nummertje en zette het op. Het was een live versie, dus was het wel extra moeilijk. Ze schraapte eventjes haar keel en wachtte tot het moment waar ze bij zou vallen. “You take the clothes right off my back, and I let you. You steal the food right out of my mouth, and I watch you eat it, and I still don’t know why I love you so much.” Zachtjes zong Laetitia mee met de sterke stem van Beyoncé. “And you curse my name, in spite to put me to shame. Hang my laundry in the streets, dirty or clean, give it up for fame, and I still don’t know why I love you so much.” Laetitia sloot haar ogen, ging helemaal op in het nummer, dat haar persoonlijk kippenvel bezorgde. “And baby, it’s amazing I’m in this maze with you, I just can’t crack your code. One day you’re screaming you love me loud, the next day you’re so cold. One day you’re here, one day you’re there, one day you care, you’re so unfair. Sip it from your cocktail till you’re running over, Holy Grail!” Laetitia opende haar ogen weer en stopte het liedje. Het stukje van Jay Z kon ze niet meedoen hoor.

Daaronder stond een instrumentale versie. Zou ze…? Nieuwsgierig drukte ze het nummer aan en luisterde naar de pianoklanken. Oké, ze kon het altijd proberen. Zachtjes, maar zelfverzekerd begon ze mee te zingen met de instrumentale versie. Het was anders deze keer. Ze kende de tekst, maar nu had ze niet Beyoncé die haar begeleidde. Toen ze klaar was beet ze op haar onderlip. “Thrash” mompelde ze zachtjes.

OOC: Eerste telefoonpost. c: En omg, als jij dit een korte post noemt dan...omg. xd

Het was niet dat ze onzeker over wilde komen...maar eigenlijk was Laetitia heel erg onzeker. Oké, ze zou het nooit aan iemand toegeven, maar stiekem boeide het haar echt wel wat mensen van haar stem dachten. Als iemand zou zeggen dat haar stem slecht was, dan zou haar dat echt helemaal kunnen breken. Laetitia zuchtte en staarde naar haar telefoonscherm. De aanwezigheid van iemans deed haar uit haar staarsessie ontwaken. Er stond iemand in de deuropening, helemaal nat. Met een medelijdende blik staarde ze hem even aan, maar er verscheen toch een klein glimlachje op haar gezicht, toen hij haar een compliment gaf. 'Nah...nah. I don't know, ik klink echt niet goed vandaag hoor.' Laetitia keek hem aan met een schuin glimlachje, en haalde haar schouders op. 'Maar kom vooral verder! O my God, je bent helemaal nat!' Laetitia deed haar comfortabele vest uit en gaf het aan hem. 'Hier...gebruik het als handdoek of whatever. Doe er mee wat je wilt.' Oké...niet alles. Nieuwsgierig staarde ze naar de instrumenten. 'Speel je alleen gitaar of...?'