Baby let your fantasies unwind

Zaterdagmiddag, de zon scheen fel en door het warme weer was bijna iedereen op het strand te vinden. Jae niet, hij had een rustig plekje bij een boom uitgezocht en ging daar zitten. Het dichte bladerdek hield de meeste zonnestralen tegen, wat voor enkele verkoeling zorgde. Toen hij zeker wist dat er niemand te zien was, pakte hij uit zijn zak een voorgedraaide joint en stak hem met zijn felrode aansteker aan. Hij bracht de joint naar zijn mond en inhaleerde diep. Hij sloot zijn ogen terwijl hij de rook weer uitblies. Drugs waren op Pacific High streng verboden, vandaar dat hij het stiekem deed. Maar in het nabij gelegen stadje was het niet zo moeilijk te krijgen als je de juiste plekken kende. Vroeger was Jae zelf heel erg tegen zulke dingen geweest, maar via zijn oudere broer, die nu van school af was, was hij toch gaan gebruiken. Roken deed ie niet, dat vond hij maar stoerdoenerij. Blowen was dat eigenlijk ook wel, maar als hij er mee wilde opscheppen dat had hij het wel op een plek gedaan waar andere hem wel konden zien. Het gaf hem gewoon een fijn gevoel en dus deed hij het eens in de zoveel tijd. Soms met vrienden, maar soms ook alleen, zoals nu.  

{{ Eerste post voor Theresa

Met wat moeilijk gedraai kreeg ze haar kamer open. Altijd al had ze problemen gehad met dit slot. Het leek soms wel alsof het haar echt niet mocht, maar het leek steeds sneller open te gaan. Met een grote zwaai gooide ze haar tas en spullen op haar bed en rende naar de hoek met al haar instrumenten. In die hoek stonden er heel wat en bij de hoek ging ze staan. Het was warm vandaag en Theresa wou weg van de de broeierige grote kas, die haar school was. Ze had besloten te gaan lopen en het enige wat ze zou meenemen was haar telefoon en haar dwarsfluit. Haar ogen gingen over de vele instrumenten die in hun dozen zaten. Ja, een dwarsfluit was moeilijk te vinden op een plek waar op zijn minst 4 verschillende fluiten lagen. Ze pakte een langwerpige doos en opende het ijzeren slotje om de doos open te krijgen. In plaats van een zilveren langwerpige fluit zat er een zwarte blokfluit in en ze duwde het doosje gelijk dicht. Ze besloot alle doosjes op haar bed neer te leggen en opende ze een voor een. Natuurlijk zat de goede fluit pas in het laatste doosje en ze legde de rest rustig terug. Het goede doosje deed ze om haar schouder en ze griste haar telefoon van het nachtkastje. Wat rustiger nu liep ze de kamer uit en gaf een korte blik aan het bed van Shay, waar niemand leek te liggen. Die was vast ook wel ergens buiten te vinden. De deur knalde dicht achter haar en ze begon gelijk aan de trappen van de school. Ja, ze rende nog op trappen als een klein kind dat deed, maar zijzelf had het nooit als een probleem gezien, dus dat gedrag aanpassen was niet nodig volgens haar. Al snel was ze de school uit en liep ze op de lange weg in het grote bos. De geluiden om haar heen vond ze geweldig om te horen en de lekkere bosgeur ontspande haar heel erg. Eerst wou ze even lopen voordat ze zou gaan zitten en ze ademde de lucht diep in. Raar genoeg rook ze toen naast de ontspannende bosgeur nog een andere geur. Rook? Wie was er nou het bos aan het vervuilen? Theresa liep door en de geur leek grappig genoeg sterker te worden en haar neus begon zich nu al te irriteren aan het rook dat ze inademde. En al snel zag de dader een eindje verderop zitten. Een oudere jongen waarvan ze de naam niet wist zat daar terwijl er rook uit zijn mond kwam. Ze liep op de jongen af en en ging tegen een boom staan die tegenover de zijne stond. Haar rode haar viel over haar schouder. "Lekker het bos aan het vervuilen?", zei ze met een grijns op haar gezicht.

Wat nog een ander voordeel was van de wiet, was dat doordat hij er relaxt van werd het tekenen altijd beter lukte. Althans dat dacht hij, het zou ook een placebo effect kunnen zijn. Maar het maakte niet uit, want het effect was hetzelfde. Nu ook pakte hij zijn schetsboek uit de zwarte rugzak die naast hem stond en zocht daarna onder in diezelfde tas naar een potlood of iets anders waar hij mee kon tekenen. De joint zak tussen zijn lippen geklemd. Uit zijn ooghoek zag hij iemand aankomen lopen. Geschrokken greep hij snel de joint en hield hem achter zijn rug. Gelukkig was het geen leraar, maar een medeleerling. Hij herkende haar wel, ze zaten in hetzelfde jaar. Hij glimlachte een beetje verlegen en bracht de joint weer naar zijn mond. "Lekker het bos aan het vervuilen?" Hij haalde zijn schouders op. "Eerder mijn longen." Hij leek zich er niet zo'n zorgen om te maken en grijnsde breed. Zo ongemerkt mogelijk ging hij het meisje met zijn ogen langs. Ze zag er zeker goed uit. "Een lekker ding" zoals Allen haar waarschijnlijk had genoemd. Jae vond voornamelijk haar haar mooi. "Wil je ook?" Besloot hij te vragen en rijkte haar de joint aan.

De jongen met de joint in zijn mond haalde zijn schouder op. "Eerder mijn longen." , gaf hij als antwoord. Hij grijnsde er breed bij, alsof hij het geen probleem vond. Ook zij glimlachte naar hem. "Dat ook.", gaf ze weer als antwoord terug. Voorzichtig legde ze het doosje met de fluit neer en liet zich tegen de boom naar beneden glijden. Ze hield haar knieën omhoog, want als ze haar benen plat op de grond zou leggen zou ze namelijk bijna bij de andere jongen op schoot zitten en tja ... dat deed je niet bij de eerste ontmoeting. Haar groene ogen gingen over de ander heen. Het was een aardig grote gast eigenlijk en zeker niet lelijk. Hij had zwart haar en een best blanke huid net zoals zijzelf en vanuit hier leek hij best gespierd te zijn, maar misschien was dat alleen omdat hij zat. Nouja, ze bleef hem niet te lang aankijken. "Wil je ook?" De joint werd haar aangereikt en ze keek geschrokken naar het ding. Zoiets had ze nog nooit gedaan, al had ze vaker vrienden gehad die rookten. Een beetje onzeker keek ze hem in de ogen. "Waarschijnlijk ga ik dat niet overleven.", zei ze lachend. Toch was ze nieuwsgierig. Voorzichtig pakte ze het ding uit zijn hand. Het was warm en ze vond het een raar idee om het in haar mond te moeten steken. 1 keertje kon geen kwaad toch? Nog voorzichtiger dan eerst stopte ze het tussen haar lippen en ademde in. Het was maar heel kort en eerst leek er niks te gebeuren. Het rook liet ze in haar mond en ze voelde de warmte. Al snel begon het erg te kietelen achterin haar keel en ze had even het gevoel had dat ze niet kon ademen. Ze begon te hoesten en het rook kwam haar mond weer uit. Zachtjes schudde ze met haar hoofd. "Dat is niks voor mij.", zei ze door het niet al te harde hoesten heen. Haar hand reikte naar hem uit om hem zijn joint terug te geven. Het hoesten was nog niet eens zo erg als verwacht aangezien met een paar niet al te harde hoestjes het alweer weg was. Al snel was het kietelende gevoel en het rook verdwenen. Ze voelde zich niet anders natuurlijk, want zo'n klein beetje deed natuurlijk niks met je lichaam. Opnieuw keek ze de andere student aan en ze moest lachen om haar domme reactie van net. Ze kreeg een goed idee. Haar handjes gingen naar de doos die ze had meegenomen en toen ze het doosje had legde ze haar benen plat. Haar benen lagen nu vlak naast de andere student. Het doosje nam ze op schoot en ze opende het. Ze pakte de dwarsfluit eruit en legde het doosje weg. Ze glimlachte naar de jongen voor haar. "Ik heb mijn eigen bij me.", zei ze als grapje.  

Het verbaasde hem ten zeerste dat ze de joint uiteindelijk toch aanpakte. Ze leek wat zenuwachtig en het zou Jae niet verbazen als het haar eerste keer was. Ze ademde de rook in en het leek goed te gaan, maar het duurde niet lang of ze zat luid kuchend voor hem. "Gaat het?" vroeg hij bezorgt. "Dat is niks voor mij." was haar antwoord. "Geeft niet." Hij pakte de joint weer aan en nam nog een trekje. Hij zorgde er goed voor dat de rook ook daadwerkelijk in zijn longen kwam en niet in zijn mond bleef steken. De rook prikkelde in zijn keel en de smaak was niet erg plezierig, maar hij was eraan gewend. Hij blees het langzaam uit en glimlachte naar haar. Toen vond hij het wel weer genoeg geweest en drukte het brandende rolletje uit in de aarde. Ondertussen was het meisje - wat was haar naam ook alweer? - iets uit een de zwarte koffer die ze had meegebracht aan het pakken. Hij keek geduldig toe en nam de gelegenheid om haar nog eens goed te begluren...

Ze had het ding - wat blijkbaar een fluit was - uitgepakt. "Ik heb mijn eigen bij me," Jae glimlachte opnieuw - dat effect had de wiet ook, het gaf je als je geluk had een vrolijk gevoel - en ging verzitten. "Hé, ik had het eigenlijk gewild dat ik het niet had hoeven vragen, maar hoe heet je eigenlijk?" Hij keek haar spijtig aan. "Ik ben Jae trouwens,"

Het was leuk om zijn bezorgde blik te zien, maar het ontspande haar wel. Zijn reactie was ook rustig wat ze niet had verwacht. Hij nam opnieuw een trekje en glimlachte naar haar. Bijna vanzelf lachte ze terug. Hij duwde zijn joint uit in de grond en om eerlijk te zijn vond ze het fijner om hem zonder dat ding in zijn mond te zien. Zo kon je de mooiere kant van hem zien. Zachtjes blies ze een klein wijsje op de fluit. Ze legde haar benen op elkaar zodat ze niet meer tegen de ander aankwam en zuchtte. "Hé, ik had het eigenlijk gewild dat ik het niet had hoeven vragen, maar hoe heet je eigenlijk?" Een spijtige blik kwam haar kant op en ze keek hem weer aan. Ze had gewacht op deze vraag. Zijn naam wist ze namelijk ook niet. "Ik ben Jae trouwens," Een knikje gaf ze al antwoord en een klein glimlachje. "Ik ben Theresa.", gaf ze als antwoord. Ze keek weg van zijn gezicht en glimlachte met een zachte lach naar de grond. "Mooie naam, Jae." Haar ogen zochten de zijne weer terwijl ze met haar handen een beetje aan haar fluit zat te friemelen.

"Ik ben Theresa," sprak het meisje. "Mooie naam Jae." Ze keek hem aan en hij kreeg het er warm van. "Hee dat zou mijn tekst moeten zijn! Maar bedankt, Theresa." hij glimlachtte breeduit. Jae schudde zijn haar naar achter en keek opnieuw naar het meisje. Ze was mooi, zo met het zonlicht dat op haar blanke huid scheen en met haar rossige haar mooi kleuren bij de stam en de bladere van de boom. Hee wacht eens, niet bewegen!" Hij greep in zijn rugzak naar zijn schetsboek en een potlood. "Zou ik je misschien eeh, mogen tekenen?" Hij bloosde een beetje en opende zijn schetsboek.

"Hee dat zou mijn tekst moeten zijn! Maar bedankt, Theresa." Ze knikte en lachte zacht. Hij schudde zijn haar naar achteren, maar zij keek naar haar fluit die ze had in haar handen. Zachtjes blies ze erop en met haar vingers die over de gaatjes in de fluit bewogen kwam er opnieuw een melodietje uit. Net toen ze haar fluit van haar mond afhield keek ze vanuit haar ooghoek zijn richting uit. Hij keek naar haar en ze voelde zich er ongemakkelijk door. Haar haar legde ze zo voor haar gezicht dat ze hem niet zag, maar soms kon ze het niet laten om haar weg te duwen en te kijken. Er viel een stilte waarbij Ther zich op haar fluit probeerde te richten. De stilte was niet al te lang, want Jae begon weer te praten. "Hee wacht eens, niet bewegen!" Ze had zich bijna omgedraaid naar de jongen toe, maar het enige wat er was gebeurt was dat het plukje haar dat voor hem zat naar achteren was gevlogen. De mooie jongen naast haar greep naar zijn rugzak en Ther volgde zijn bewegingen met zijn ogen. De vraag die hij daarna stelde verbaasde haar. Daarom zat hij dus hier. Ze draaide haar hoofd een beetje in zijn richting. "Oh je bent dus niet op deze school gelaten omdat je zo goed je longen kan vervuilen?", zei ze lachend. Ze wou zijn tekenkunsten wel eens zien eigenlijk. "Euhm..", kwam er ongemakkelijk uit. Het feit dat hij nog langer naar haar zou moeten kijken maakte haar bang, maar ergens vond ze het tegenovergestelde. "Ga je gang." Opnieuw lachte ze zacht, om te laten zien dat ze zich wel ongemakkelijk voelde. Terwijl hij zijn gang kon gaan blies ze soms nog wat deuntjes op haar fluit en ze vergat bijna dat hij er was toen ze speelde. Voorzichtig legde ze de fluit op schoot. "Bij wie zit je op de kamer Jae?" Ze bleef naar voren kijken. Het voelde onnatuurlijk om niet in zijn ogen te kijken terwijl ze het zei.

{ iPad post, dus kunnen misschien fouten in zitten.