It's all said.

Student

Dit was al de vijfde keer op rij dat ze midden in de nacht haar kamer uit sloop, op weg naar de stallen. Maar ze kon er niets aan doen. Ze kon niet slapen, en de stress schoot haar naar haar hoofd. Ze werd gek als ze geen afleiding had. En haar paard was haar afleiding.
Kenia rende het erf over, haar stappen licht over de grond. Ze vertraagde haar tempo toen ze de stallen bereikte. Het was donker, maar de maan gaf genoeg licht om haar paard te zien. Ze liep de stallen door en stopte bij de stal van haar paard. Ze had weinig geld, haar ouders hadden weinig geld, maar Kenia was dolblij dat ze een paard had. Het was haar geruststelling. Kane merkte het meteen als er iets niet goed met haar was, zoals hij nu ook weer opmerkte. De grote fries-gemixt-met-ijslander duwde zijn hoofd tegen haar aan en brieste. Natuurlijk was hij verbaast, het was midden in de nacht, ze hoorde hier helemaal niet te zijn.
"Wat doe jij hier?" Geschrokken draaide Kenia zich om, en keek recht in de ogen van iemand anders. Oh shit.

Student

Met haar pyjama nog aan was ze haar bed uitgeglipt. Al een tijdje had ze niet kunnen slapen door heimwee naar huis en ze vond het verschrikkelijk dat ze niet thuis kon zijn, maar weg wou ze niet. Ze had al vele anderen ontmoet hier en natuurlijk veel geleerd, dus ze wou niet weg. Ze had een soort grijs hemd aan die veel te groot voor haar was en ze in haar blauwe broek had gestopt. Toen ze haar bed uitkwam voelde ze de kou om haar lijf en ze liep heel voorzichtig naar het hoekje met de instrumenten die ze had. Een nieuw ding had ze in haar collectie gekregen, een kleine keyboard. Hier had ze geen piano, dus haar ouders hadden dit voor haar geregeld en ze was er meer dan blij mee. Nu was het alleen niet de tijd voor spelen, want iedereen sliep natuurlijk. Haar handje ging over de instrumenten heen en pakte een boek die ze al las sinds het begin van dit jaar. Veel tijd en zin had ze niet gehad om het te lezen, maar zo'n dun boek was het nou ook weer niet. De kaft was hard, maar voelde zacht aan en een stel oortjes staken uit het boek als boekenlegger. Ze duwde het boek onder haar schouder en wierp een blik op haar kamergenoten. De witte hermelijn van Shay was wakker en keek haar nieuwsgierig aan. Theresa lachte ernaar maar aaide het niet. Ze griste een klein wit/roze dekentje van haar bed, trok haar slippers aan en op haar tenen begon ze te lopen op weg naar de stallen. Er was een frisse wind buiten en ze trok het deken goed om zich heen. In de stallen ging ze zitten voor de stal van een witte pony. Zelf had ze geen pony, maar ze had wel leren rijden van haar ouders, natuurlijk dressuur. Langs de staldeur liet ze zich vallen en ze trok het deken om zich heen. Net toen ze het boek wou openslaan zag ze een ander. Rood haar, net zoals dat van haar. Geen sproeten, dus daaraan kon je wel zien dat ze het geverfd had. Het stond haar wel goed. Even bleef ze de ander aankijken die een fries-achtige pony begon te aaien. Stilletjes keek ze haar aan, maar ze wou niet onbeleefd zijn. "Ook hier?", vroeg ze zachtjes. Ze bleef gewoon op de grond zitten.

{ Heb de zin een beetje aangepast. c;

Student

Kenia keek het andere meisje wat geschrokken aan. Het meisje had rood haar. Natuurlijk rood haar, in tegenstelling tot Kenia, die het geverfd had. Ze kreeg er vaak opmerkingen over, maar toch liet ze het. Als ze het weer een andere kleur zou laten verven, zou ze toch nog opmerkingen krijgen over dat ze bang was. Het was nooit goed. Wat ze ook deed, het was nooit goed. Ze kon gewoon niets goed doen.
"Ja, ik kon niet slapen." zei ze met een lichte glimlach op zachte toon. In eerste instantie was ze hier heen gekomen om alleen te zijn. Maar dit meisje leek haar wel aardig. Niet dat dat het makkelijker voor Kenia zou maken om tegen haar te praten, maar toch. Erg open was ze nooit geweest.

-Bluhh, sorry van de korte post en de late reactie-